زرین تاج قزوینی (فاطمه یا امالسلمه) مشهور به طاهره قُرةالعَین در سال ۱۲۳۳ هجری قمری (۱۸۱۷) در قزوین به دنیا آمد، فقه و اصول و کلام و ادبیات عرب را نزد پدرش آموخت. در سال ۱۸۴۴ از پیروان اولّیه حضرت باب بود که در عالم رویا ایمان آورده و از حروف حی بوده است، او از مهمترین خدام در واقعه بدشت بوده است و حکم کشف حجاب را با جرات تمام در آن جمع اجرا کرده است. بعد از شهادت حضرت باب او را از قزوین به تهران آوردند و در باغ محمودخان، کلانتر تهران، در یک بالاخانه بی پله زندانی کردند و با توجه به اسناد، یقیناً تاریخ دقیق شهادت ایشان بین روز پانزدهم و بیست و دوم ماه اوت سال ۱۸۵۲ بوده و به احتمال زیاد اندکی پیش از روز نوزدهم همان ماه به شهادت رسیدند.
به همین مناسبت وب سایت آئین بهایی مجموعه ای از مقالات و مطالب مرتبط با جناب طاهره را منتشر کرده است، ضمنا در صورتی که شما نیز مقاله یا داستانی در رابطه با ایشان دارید می توانید از قسمت "ارسال مطالب" برای ما ارسال نمایید.
" در هر دوره ای از تاریخ و در هر کشوری از کشورهای جهان، ظهور زنی چون طاهره
می تواند به عنوان حادثه ای استثنائی محسوب گردد. ولی بروز چنین پدیده ای از کشوری
مانند ایران را باید جزو عجایب روزگار و حتی معجزات بشمار آورد".
( پرفسور ادوارد براون، شرق شناس معروف انگلیسی)
ادامه مطلب...
۲۷مرداد سالگرد قتل یکی از برجسته ترین شعرای زن ایرانی است. گاه درحیرتم از این همه آه و ناله هائی که بنام شعر روی صفحات فیسبوک پخش است و اغلب به کرشمه ای، پسند و یا بقول شاباجی خانم "لایک" می خورند، جز انگشت شمارانی، چرا از او یاد نمی کنند؟
این که بهائی بود یا نبود؟ برای من بی تفاوت است، بویژه که آغاز جنبش "بابیه" را جنبشی مترقی و علیه ارتجاع مذهبی در تشییع می دانم. اما، مهم، دانش، احساس شاعرانه، جسارت کم نظیر و ایمان اوست که نباید فراموش شود.
ادامه مطلب...
گر چه پیکرش پس از ۱۶۲ سال در زیر خروارها خاک در چاهی در جنوب تهران مدفون است، اما هنوز ندای آزادی خواهانهاش برای رهایی زن از یوغ سلطه جامعهای مرد سالار در آفاق طنین انداز است. زنی زیبا روی که در هنگامه تیره روزی موقعیت اجتماعی زن و فضایی مملو از جزم اندیشی مذهبی در سرزمین ایران پا به دنیا گذارد، بالید، بسیار سفر کرد و کلام، اندیشهها و باورهایش را بیحجاب بیان کرد و در نهایت به فتوای علمای شیعی اعدام شد و رخ در نقاب خاک در کشید.
ادامه مطلب...
شاهزاده خانمی بود ایرانی به اسم شمس جهان خانم. او نوۀ فتحعلیشاه قاجار و از منسوبین شاه حاکم بر مملکت بود. او به دین علاقه داشت و سفری هم برای حج به مکه رفته بود. به علّت این سفر زیارتی به او حاجیه خانم هم میگفتند. او مطالبی را دربارۀ طاهره و اشعارش شنیده بود و خودش هم گاهی اشعاری مینوشت؛ بسیار مشتاق بود که طاهره را ببیند. شنیده بود که طاهره در منزل کلانتر طهران زندانی است.
ادامه مطلب...
در ضعف حافظه تاریخی ما ایرانیان تاکنون فراوان گفته و نوشته اند اما من گمان نمی کردم که این ضعف حافظه تا بدان حد بالا رفته باشد که در روزجهانی زن و درمیان صدها بیانیه و اعلامیه ای که از جانب فعالان جنبش زنان و احزاب و گروههای سیاسی ، به مناسبت روزجهانی زن صادر گردید یادی نشود از نخستین منادی آزادی زن ایرانی و نخستین بانوئی که برعلیه حجاب و ظلم وستم و بی عدالتی در ایران قیام کرد.
امروز سالگرد واقعأ شاهرود در سال ١٣٢٣ است. مقالۀ ذيل را به ياد نادره نادرى می نويسم، بانويى كه در ٧ سالگى شاهد قطعه قطعه شدن پدرش با تبر بود و ٧٠ سال با اين خاطره تلخ زيست. روحش شاد.
در كنفرانسى كه در ويرجينيا ظاهراً براى بزرگ داشت ماجراى بدشت برگزار شد، خانم مهرانگيز كار پس از تمجید فراوان از شخصيت جناب طاهره و خصوصأ دادن شرح مستوفا در باب نقش ايشان در كشف حجاب به عنوان نمادى از نسخ اسلام و همچنین تجليل بسيار از مبارزۀ آن بانوى دوران با امر تقيّه، طبق آن چه كه خودشان نوشته اند:
دیدگاهها
راحله :
باعث غرور وسربلندی همه زنان ایران بوده اند هستند وخواهند بود
افزودن دیدگاه جدید