مطلبی در رابطه با غزلی از حافظ (توجه بیش از حد به ظواهر دین و غافل ماندن از اصل)
به قلم: سید عبدالحسین صاحب الزمانی هو المقصود هر سر موی مرا با تو هزاران کار است ما کجاییم و ملامتگرِ بیکار کجاست؟ حافظ در این بیت نغز، جناب حافظ، به فاصله بی نهایتی اشاره میکند که میان اهالی سلوک حقیقی و معرفت الهی، و اهالی متمسک به ظواهر و زخارف دنیاست. به خصوص اشاره می فرماید به کسانی که اهل معرفت را از راهی که در آن سیر میکنند، ملامت نموده و عاشقان جمال ذوالجلال را، از سلوک در طریق عشق سرزنش می نمایند. از نظر حافظ، بزرگترین عملی که انسان می تواند انجام دهد، درک حقیقت این عالم و حرکت به سوی قله کمال است. و البته این حرکت، باید همراه با خدمت به عالم انسانی انجام پذیرد، نه به گوشی گیری و...