پیام بیت العدل اعظم رضوان ۲۰۲۲ میلادی

ترجمه‌ای از

پیام بیت ‌العدل اعظم خطاب به بهائیان جهان

رضوان ۲۰۲۲ میلادی (۱۷۹ بدیع)

(هیئت بین‌المللی ترجمه به زبان فارسی)

ستایندگان اسم اعظم در سراسر عالم ملاحظه فرمایند

دوستان عزیز و محبوب،

سالی مشحون از تدارک و تأمّل و همچنین کوشش مجدّانه به پایان رسیده است، سالی که وجه امتیازش تلاش احبّا در سراسر جهان برای گرامی‌داشت صدمین سال صعود حضرت عبدالبهاء از جمله اعزام نمایندگانی‌ جهت شرکت در مراسمی ویژه برای بزرگداشت آن حضرت در ارض اقدس بود.  بر اثر این تلاش‌ها حیات حضرت عبدالبهاء الهام‌بخش نه تنها بهائیان بلکه نفوس بی‌شمار دیگری گردید.  دل‌سوزی هیکل اطهر برای هر یک از اعضای خانوادۀ بشری، سعی ایشان در امر تبلیغ، ترویج مجهودات برای تعلیم و تربیت و رفاه اجتماعی، اعانت شایان هیکل مبارک به گفتمان‌ها هم در شرق و هم در غرب، تشویق صمیمانۀ آن حضرت در اجرای مشروعات بنای مشارق اذکار، شکل دادن و هدایت نمونه‌های اوّلیّۀ نظم اداری بهائی، پرورش جنبه‌های مختلف حیات جامعه — همۀ این جوانبِ مکمّل در حیات مبارک‌شان نمایان‌گر تعهّد مستمر و کامل آن وجود نازنین به خدمت به آستان الهی و عالم انسانی بود.  فراتر از یک مرجع رفیع الشّأن اخلاقی و منشأ عظیم القدر بینش‌های روحانی، حضرت عبدالبهاء واسطۀ منزّهی بودند برای بسط قوای روحانی منبعث از ظهور حضرت بهاءاللّه در عالم بشری.  برای درک نیروی اجتماع‌سازی آیین بهائی کافی است که به توفیقات حضرت عبدالبهاء در دوران قیادت آن حضرت و اثرات تقلیب‌کنندۀ هدایاتی بنگریم که مستمرّاً از کلک اطهرشان جاری بود.  سرچشمۀ بسیاری از پیشرفت‌های شگفت‌انگیز جامعۀ بهائی کنونی که در پیام رضوان گذشته بررسی شد را می‌توان در اقدامات، تصمیمات، و هدایات حضرت عبدالبهاء یافت.

پس چقدر بجا و شایسته است که تجلیل جمعی جامعۀ بهائی از مثل اعلایش مقدّمه‌ای برای شروع مشروع عمده‌ای باشد که تمرکزش ظهور و بروز بیش از پیش نیروی اجتماع‌سازی آیین بهائی است.  حوزه‌های عمل نقشۀ نه‌ساله و سلسله نقشه‌های کنونی متوجّه تحقّق این هدف کلّی می‌باشند.  این هدف همچنین مقصد بیش از ١٠,٠٠٠ کنفرانسی است که در سراسر کرۀ ارض به مناسبت آغاز این مشروع عظیم روحانی در حال برگزاری است.  این کنفرانس‌ها که انتظار می‌رود پذیرای تعداد بی‌سابقه‌ای از شرکت‌کنندگان باشند، نه تنها پیروان حضرت بهاءالله بلکه بسیاری دیگر از خیرخواهان عالم انسانی را که همچون بهائیان مشتاقِ ترویج وحدت و ساختن دنیایی بهترند گرد هم می‌آورد.  روح منبعث از همایش‌هایی که تا کنون برگزار شده عزمی راسخ و حسّی قوی و هدفمند را منعکس می‌کند، همایش‌هایی که شرکت‌کنندگانش در اثر مشورت‌های پویایی که در آن سهیم بوده‌اند و نیز با بینشِ جمعی‌ای که از این رویدادهای فرح‌انگیز حاصل شده به جوش و خروش آمده‌اند.  این جمع مشتاقانه منتظر آنچه ماه‌ها و سال‌های آینده به ارمغان خواهد آورد می‌باشد.

بعد از پیام ٣٠ دسامبر ٢٠٢١ این هیئت خطاب به کنفرانس مشاورین، محافل روحانی ملّی و شوراهای منطقه‌ای بهائی مجدّانه مشغول ارزیابی امکانات سرعت بخشیدن به فرایند رشد در محدوده‌های جغرافیایی تحت اشراف‌شان در طول نقشۀ نه‌ساله بوده‌اند.  چنین به نظر می‌رسد که برای برآورد و سنجش پیشرفت‌ها در طول زمان مفیدتر خواهد بود که بسط نقشه در دو مرحله، یکی چهارساله و دیگری پنج‌ساله منظور گردد، لذا از محافل ملّی خواسته شد که پیشرفت‌های مورد انتظار در جوامع خود را تا رضوان ۲۰۲۶ و سپس تا رضوان ۲۰۳۱ در نظر گیرند.  این ارزیابی، بررسی مجدّد مرزهای محدوده‌های جغرافیایی را نیز در بر داشت و نتیجۀ تعدیلات حاصله آن‌ است که تعداد کلّ محدوده‌های جغرافیایی در جهان به میزان یک ‌چهارم افزایش یافته و اکنون به بیش از ۰۰۰, ۲۲ بالغ گشته است.  بر اساس پیش‌بینی‌های دریافت شده تخمین زده می‌شود که تا پایان نقشۀ جدید، حدود ۰۰۰, ۱۴ محدودۀ جغرافیایی دارای یک برنامۀ رشد با میزانی از پیشرفت باشند.  طرح‌ریزی بر این مبنا است که از این رقم در طیّ همین مدّت تعداد محدوده‌های جغرافیایی که برنامۀ رشد در آن بتواند فشرده محسوب شود به ١١,٠٠٠ بالغ گردد و انتظار می‌رود که از میان این محدوده‌های جغرافیایی تعدادی که تا سال ٢٠٣١ نماد سوّم را گذرانده‌ باشند به بیش از ۰۰۰, ۵  افزایش یابد.  حصول چنین پیشرفت‌هایی بدون تردید مستلزم تلاشی عظیم در تمام طول مدّت نقشه خواهد بود.  با این حال، این چشم‌اندازها را شایستۀ جهدی وافر می‌دانیم زیرا اگرچه رسیدن به آنها امری ثقیل است ولی بر مبنای برآوردی واقع‌بینانه تنظیم گشته‌اند.

این واقعیّت گویای بسیاری نکات است.  اگر مؤسّسات و نهادهای اداری به نحو قابل ملاحظه‌ای تکامل نیافته بودند در نظر گرفتن چنین اهدافی نمی‌توانست واقع‌بینانه باشد چرا که با قابلیّت‌های چشمگیری که کسب کرده‌اند می‌توانند امور جامعه‌ای را اداره نمایند که فعّالیّت‌هایش به سرعت افزایش یافته و تعداد فزاینده‌ای از نفوسِ هم‌افق را در بر گرفته است.  کوشش برای دستیابی به چنین رشدی ممکن نبود اگر رغبت و شوق به یادگیری یعنی عمل، تأمّل، کسب بینش، و فراگیری بینش‌های حاصل در سایر نقاط، در تمام سطوح پرورش نیافته و به سطح مردمی جامعه گسترش داده نشده بود.  تلاش برای وصول به چنین برآورد‌هایی نیز به سختی امکان‌پذیر می‌بود اگر رویکردی سیستماتیک در امر تبلیغ و در توسعۀ منابع انسانی به نحو فزاینده‌ای در عالم بهائی به منصّۀ ظهور نرسیده بود.  همۀ این تحوّلات، آگاهی جامعۀ بهائی را در بارۀ هویّت و مقصد و هدفش افزون نموده است.  عزم راسخ به برون‌گرایی در فرایند جامعه‌سازی که از قبل در بسیاری از نقاط جنبه‌ای تثبیت ‌شده در فرهنگ جامعه گشته بود اینک در تعداد فزاینده‌ای از جوامع به صورت یک حسّ مسئولیّت واقعی برای پیشرفت روحانی و مادّی گروه‌های به مراتب بزرگ‌تری در اجتماع، فراتر از عضویّت جامعۀ بهائی، شکوفا گردیده است.  مساعی دوستان در جامعه‌سازی، در اشتغال به اقدام اجتماعی، و در مشارکت در گفتمان‌های رایج در اجتماع، تماماً در یک مشروع جهانی با هم منسجم شده‌، در یک چارچوب عملِ مشترک با هم مرتبط‌ گردیده، و متمرکز بر این هدف است که نوع بشر را یاری دهد تا امورش را بر پایۀ اصول روحانی برقرار نماید.  اهمّیّت پیشرفت‌های توصیف شده را که صد سال پس از آغاز نظم اداری بهائی به این مرحله رسیده نمی‌توان نادیده گرفت.  این مشتاقان، در افزایش فوق‌العادۀ قابلیّت که در طول دو دهۀ گذشته حاصل شد و این امکان را به وجود آورد تا عالم بهائی مجهودات خود را با دید ظهور و بروز بخشیدن به نیروی اجتماع‌سازی امر مبارک بنگرد، شواهد قاطع ورود امر الهی را به ششمین عهد عصر تکوین مشاهده می‌نماییم.  در پیام رضوان سال گذشته اعلان نمودیم که پدیدۀ گستردۀ شرکت تعداد کثیری در فعّالیّت‌های بهائی، تنویر قلوب‌شان به نور ایمان،‌ و اکتساب مهارت‌ها و توانایی‌ها برای خدمت به جوامع‌شان، نشانۀ آغاز سوّمین عهد نقشۀ ملکوتی حضرت عبدالبهاء بود.  بنا بر این، نقشۀ یک‌ساله که در آن زمان آغاز و حال به پایان رسیده است، نمایان‌گر مجموعه‌ای از پیشرفت‌های تاریخی توسّط جمع مؤمنین باوفایش گشت.  اینک در آستانۀ مأموریّتی جدید و عظیم، جمعِ متّحد پیروان جمال مبارک آماده است تا امکانات وسیع موجود را غنیمت شمرده در تحقّقش بکوشد.

از جمله ویژگی‌های برجستۀ عهدی که حال خاتمه می‌یابد بنای آخرین مشرق‌الاذکار قارّه‌ای و شروع پروژه‌هایی برای تأسیس این معابد در سطوح ملّی و محلّی بود.  پیروان جمال قدم در سراسر عالم معانی زیادی در بارۀ مفهوم مشرق‌الاذکار و تلفیق عبادت و خدمت که این بنیان رفیع مظهر آن است، آموخته‌اند.  در طول ششمین عهد عصر تکوین تجربۀ بیشتری در بارۀ مسیری از توسعۀ جامعه‌ که حیات روحانی در آن شکوفا گردیده و الهام‌بخش خدمت است، و نهایتاً به ایجاد مشرق‌الاذکار منتهی می‌گردد کسب خواهد شد.  مشورت با تعدادی از محافل روحانی ملّی آغاز شده و با ادامۀ این مشورت‌ها نقاطی را که در آنجا مشرق‌الاذکار در سال‌های آینده بنا خواهد شد گاه به گاه اعلان خواهیم نمود.

سرور و شعف این جمع از مشاهدۀ پیشرفت‌های جامعۀ اسم اعظم که مستمرّاً در حال ازدیاد است مقرون با اندوه عمیق‌مان از مشاهدۀ تداوم اوضاع و منازعات در دنیا است که موجد عذاب و مصیبت گردیده، به خصوص که شاهد بازگشت نیروهای مخرّبی هستیم که باعث اختلال نظم امور بین‌المللی و ایجاد رعب و وحشت بین مردمان گشته است.  به خوبی واقف و مطمئن هستیم که همانطور که جوامع بهائی در شرایط مختلف به کرّات نشان داده‌اند، پیروان حضرت بهاءالله هر چقدر هم موقعیّت خودشان سخت و دشوار باشد به ارائۀ کمک و امداد به اطرافیان‌شان متعهّدند.  امّا افسوس که تا زمانی که نوع بشر جمعاً برای برقراری امور خود بر اساس عدالت و راست‌گویی اقدام ننماید مقدّر چنان است که با بحران‌های پی در پی رو به رو گردد.  از درگاه الهی سائلیم که اگر جنگ اخیر در اروپا قرار است درسی به آیندگان دهد، یادآور آن مسیری باشد که جهان باید برای رسیدن به صلحی پایدار در پیش گیرد.  اصولی را که حضرت بهاءالله در دوران حیات مبارک خطاب به سلاطین و رؤسای جمهور نازل فرمودند و مسئولیّت‌های خطیری را که آن حضرت، امرای گذشته و امروز را به اجرای آن موظّف نمودند، شاید امروز حتّی حائز اهمّیّت و ضرورتی به مراتب بیشتر از زمانی باشد که نخستین بار از قلم اعلی عزّ نزول یافت.  پیشرفت محتوم نقشۀ کبیر الهی امتحانات و تلاطمات را در بر دارد ولی نهایتاً نوع بشر را به سوی عدالت و صلح و اتّحاد سوق خواهد داد.  در این بستر است که اجرای نقشۀ صغیر الهی که احبّا عموماً به آن مشغولند تحقّق می‌یابد.  شرایط مختل و نابسامان اجتماع کنونی فوریّت نیاز به ظهور و بروز نیروی اجتماع‌سازی امر الهی را بیش از پیش روشن و آشکار می‌سازد.  در حال حاضر ابتلای عالم به تشنّج و آشوب‌ ادامه دارد، بنا بر این شما به درستی می‌دانید که چرا ادعیۀ این جمع به درگاه جمال کبریا برای نجات همۀ جهانیان از سرگردانی و مصائب تلخ و ناگوار با دعای صمیمانه و خالصانۀ ما برای موفّقیّت خدمات بسیار ضروری شما عزیزان به امر حضرت بهاءالله توأم است.

در هر محدودۀ جغرافیایی که فعّالیّت‌های نقشه سرعت می‌گیرد، توسعۀ جوامعی را با خصایل والایی که در پیام ٣٠ دسامبر ٢٠٢١ توصیف نمودیم مشاهده می‌نماییم.  در حالی که اجتماعات بشری دچار تنش‌های گوناگونی است پیروان جمال مبارک باید بیش از پیش به استقامت و خردگرایی‌، به روش و سلوک و تمسّک‌ به اصول بهائی، و به شفقت، انقطاع، و صبر و شکیبایی که از خود در راه حصول به اتّحاد و یگانگی نشان می‌دهند مشخّص و ممتاز باشند.  خصایص برازنده و نگرش‌هایی که احبّای الهی در حین بروز مشکلات شدید از خود نشان داده‌اند بارها موجب شده است که مردم برای کسب توضیح و نظر و کمک، به بهائیان روی آورند به خصوص زمانی كه حیات اجتماع با مخاطرات و ناآرامی‌های پیش‌بینی‌نشده مختل گشته است.  با در میان گذاشتن این ملاحظات با شما عزیزان، آگاهیم که جامعۀ بهائی نیز اثرات نیروهای مخرّب را که در عالم فعّال است تجربه می‌کند.  علاوه بر این واقفیم که هر چقدر مجهودات دوستان در ترویج کلام الهی افزایش یابد نیروهای بازدارنده که دیر یا زود از جهات مختلف با آن مواجه خواهند شد نیز قوّت بیشتری خواهد یافت.  پس دوستان باید فکر و روح خود را در مقابل امتحاناتی که مطمئنّاً پیش خواهد آمد تقویت نمایند تا مبادا این امتحانات موجب اختلال در یک‌پارچگی مجهودات‌شان گردد.  البتّه پیروان حضرت بهاءالله به خوبی آگاهند که سفینۀ امر الهی هر طوفانی را که پیش آید مقاومت نماید و در مراحل متوالی سفرش ناملایمات و تلاطمات بسیاری را پشت سر گذاشته و اکنون عازم حرکت به سوی افقی‌ جدید است.  بادبانش را اریاح تأییدات الهیّه همچنان افراشته می‌دارد و آن را به سوی مقصدش به پیش می‌برد.  ستارۀ قطبی این سفینۀ مقدّس، عهد و میثاق حضرت بهاءالله است که آن را در مسیر محقّق و مطمئنّ خود راهنماست.  امید آنکه همۀ راکبینش مشمول عنایات جنود آسمانی گردند.

[امضا:  بیت العدل اعظم]