افزودن دیدگاه جدید

من به عنوان یک زن بهایی به زن بودن خودم افتخار میکنم.زیرا ارزش من به حدی است که در امر بهایی من را اولین مربی طفل می دانند، جایگاه و ارزش من به حدی بالاست که برای اینکه عالم انسانی به صلح و پیشرفت دست یابد ،باید ارزش و توانایی های من توسط مردها پذیرفته شود. این هاست که باعث افتخار یک زن بهایی است ، نه سهم مساوی داشتن یا نداشتن در ارث .وقتی هدف زندگی می شود: اصلاح عالم ، کمک به صلح عمومی و وحدت عالم انسانی ،خدمت به عالم انسانی،... دوست داری که در انجام رساندن این اهداف با مردها مساوی به حساب آیی. اما وقتی هدف زندگی مسائل مادی و منافع شخصی بشود، آن وقت در تساوی حقوق به دنبال چیزهای دیگری خواهی بود.