افزودن دیدگاه جدید

محسن عزیز برای حصول صلح و اتحاد در عالم راهی جز محبت ورزیدن به همۀ همنوعان وجود ندارد . اگر کسی جهان را بگونۀ دیگری ببیند و تعالی و تقرب خویش به خداوند را به روش دیگری انجام دهد یا حتی منکر همۀ آنچه ما می اندیشم باشد باز هم به صرف اینکه آیتی از خلقت پروردگار است بایستی مورد احترام و محبت باشد . اگر ما تفکر و تعلیم بهتری داریم خوبست صمیمانه به او عرضه نمائیم، دلیلی ندارد که از او متنفر باشیم. اگر ما متعصبانه به باورهای خود متمسک باشیم و برای تفکرات دیگران وقعی قائل نشویم خود را از رشد و کمال محروم ساخته ایم زیرا که حقیقت یک شئ مسطح نیست که فقط از منظر ما بتمام و کمال قابل دیدن باشد بلکه ابعاد بسیار دارد که به مشارکت گذاشتن دریافتهایمان از زوایای دید متفاوت میتواند به ما درک جامع تر و کامل تری از آن بدهد . روشهای ادیان گذشته به مقتضای رشد عقلانی و اجتماعی جوامع مخاطب و اینکه هنوز اسباب لازم در جهان برای یک ارتباط و اتحاد عمومی وجود نداشت بیشتر ناظر بر ایجاد اتحاد در سطح قوم و ملت و نهایتا امت بود و برای محافظت از یک قوم یا امت در مقابل دیگر اقوام ناگزیر از مرز بندی بین خودی و بیگانه بودند منظور شما از اینکه پای قرآن را به میان نکشیم نمیفهمم بسیاری از اعتقادات ما ریشه در قرآن دارد و بواسطۀ فهم عمیق تری که به مدد تعالیم الهی از آن یافته ایم آن را بیش از مسلمانان محترم میداریم در ضمن عبارت "الف سنه" به معنای هزار سال است که چون قرآن را مطالعه فرموده اید حتما به آن برخورده اید مؤید باشید