افزودن دیدگاه جدید

یلدای عزیز اطاعت اوامر و نواهی الهی از ترس مجازات و یا انگیزه های مادی نیست. گرچه در ادیان به سبب حفظ نظم اجتماع در مواردی وضع مجازاتهائی هم پیش بینی شده ولی نفس محروم شدن از رضایت الهی و محبت معبود بزرگترین مجازات است. در دیانت بهائی برای گناهانی که جنبه فردی دارند مجازاتی درنظر گرفته نشده مثلا شراب خواری یا اعتیاد گرچه از نواهی هستند ولی تا موقعی که اشتهار به فسق و گناه در مورد فرد رخ نداده محدوده زندگی شخصی او تلقی میگردد و کسی حق اعتراض ندارد ولی چنانچه عمل او موجب لطمات اجتماعی و مصداق ترویج فساد باشد از جامعه بهائی اخراج خواهد شد. در مورد زنا نیز گرچه پرداخت جریمه ای بصورت تصاعدی پیش بینی شده ولی شخص گناهکار به نیت طلب عفو از پیشگاه خداوند آن را می پردازد نه اینکه نظام قضائی پیگیر روابط شخصی افراد باشد و حد شرعی جاری کند. البته حکم زنای محصنه و یا زنای به عنف متفاوت است و از محدوده مسائل شخصی خارج میگردد. تعیین حد آن به بیت العدل اعظم محول گردیده و فعلا همان قوانین مدنی کشورها مورد اجرا قرار میگیرد سربلند باشید