سرود - شماره 6

و عاشق را از هیچ چیز پروا نیست و از هیچ ضری ضرر نه

از نار سردش بینی و از دریا خشکش یابی
عشق هستی قبول نکند و زندگی نخواهد
حیات در ممات بیند و عزت از ذلت جوید
بسیار هوش باید تا لایق جوش عشق شود
و بسیار سر باید تا قبول کمند دوست گردد
مبارک گردنی که در کمندش افتد
و فرخنده سری که در راه محبتش به خاک افتد
ای عشق این چه سوداست که از یک کرشمه ی تو
در زیر تیغ بوسد مقتول دست قاتل