07. منتخباتی از مکاتیب حضرت عبدالبهاء

حضرت عبدالبهاء می فرمایند:
ای مهتدی به نور هُدی اولیای الهی هر یک در این جهان فانی جام بلائی نوشیدند و سمّ جفائی چشیدند ... ایّامی که به آسایش و راحت گذَرَد نتیجه و ثمری ندارد. بالعکس اوقاتی که به مصائب و بلایا در سبیل الهی منتهی شود در جمیع عوالم الهی حتّی نقطه تراب، نتائجش ظاهر و آشکار است. مثلاً ملاحظه نمائید که حضرت سیّدالشّهداء روحی لَهُ الفدا سالها در این جهان بودند ولی از صبح تا ظهرِ محن و بلایا و شهادت در ارضِ طف نتیجه داشت. هیچ شنیدی ذکر ایّام سائرۀ سیّدالشّهدا را کسی بنماید. بلکه ذکر آن طلعت نورانی محصور در ایّام بلایا و رزایاء کربلاست. فَاعتَبروا یا اولی الابصار.
(منتخباتی از مکاتیب جلد 2 ص 225)