حضرت عبدالبهاء می فرمايند :
« یار مهربان من ... اگر به دیدۀ حقیقت نظر نمائی بلا عطا بخشد و راحت و رخا، سستی و عَنا حاصل کند. زحمت در این سبیل رحمت است و مشقّت عین راحت. هر چند جام، جام بلاست ولی صهباءِ مُوهبت کبری. ملاحظه فرما شاعر عرب گفته است: فی السّابقین الاوّلین منَ القرون لَنا بصائر. یعنی پیشینیان ما را بینش اند. نفوسی ایّام خویش را به کام دل و راحت جان گذراندند چه ربح و سودی یافتند؟ و نفوسی تمام حیات در سبیل ربُّ الآیات تحمّلِ انواع مشقّات فرمودند، چه زیانی دیدند؟ یزید پلید را مُلک وسیع و حشمت بی پایان و راحت جان چه مزیّتی بخشید و چه منفعتی دست داد؟ شاه شهیدان و سرور مظلومان حضرت سیّدالشّهداء را از بی سر و سامانی و زحمت و پریشانی و اسیری خانمانی و تجرّع کأس شهادت در سبیل ربّانی چه ضرر و زیانی وارد؟ فَاعتَبِروا یا اُولِی الابصار.»
(منتخباتی از مکاتیب حضرت عبدالبهاء جلد 2 ص 203)
افزودن دیدگاه جدید