49. ربنا ملاذنا

ای رب توانا تو پناه ضعفایی

بر ما نظری کن که رهی نیست به جایی

وقت است که با پرتو خورشید نویدت

زنگ غم دیرینه ی ما را بزدایی

با خیل ملائک که به یاری بشتابند

بر سینه ی سوزان بنشان رشح صفایی

روشن کن از آیات هدی دیده ی ما را

ما غرق خطاییم و تو دریای عطایی

تخصیص بده بر دل ما صبر و سکوتی

بگشای تو بر اهل بهاء باب رخایی

شیرینی هستی بچشان تلخ بود کام

با شهد سخن بر دل مجروح شفایی

بیداد گران جمله ی ابواب ببستند

یارب تو مگر باب اجابت بگشایی

تا کی به چنین ظلم سزاییم خدایا

تا چند روا هست چنین جور و جفایی

سوگند به ذاتت که امید دگری نیست

تنها تو سمیعی تو مجیدی تو خدایی

دریاب به فضلت دل آشفته ی احباب

دریاب که تنها تو امید دل مایی

لطف تو اگر باز نتابد همه هیچیم

ای ذات ترحم ز تو بگرفته جلایی

نومید مکن آن که تویی جمله امیدش

بهر جگر سوخته تنها تو دوایی

تاریک شده گونه ی آفاق ز بیداد

یا ربناالابهی تو مگر چهره نمایی