ترجمه‌ای از پیام بیت ‌العدل اعظم الهی خطاب به بهائیان جهان رضوان 2019

برگرفته از گلچینی از دستخطها و پیام های بیت العدل اعظم

ترجمه‌ای از پیام بیت ‌العدل اعظم خطاب به بهائیان جهان رضوان ۲۰۱۹ میلادی (۱۷۶ بدیع)

(هیئت بین‌المللی ترجمه به زبان فارسی)

ستایندگان اسم اعظم در سراسر عالم ملاحظه فرمایند

دوستان عزیز و محبوب،

با نزدیک شدن عید اعظم رضوان احساساتی عمیق از شکرانه و امید این مشتاقان را در بر گرفته، شکرانه به پاس توفیقات شگرفی که حضرت بهاءالله پیروانش را قادر به کسب آن نموده و امید برای آنچه که آیندۀ نزدیک در بر دارد.

تحرّکی که با جشن‌های دویستمین سالگرد میلاد حضرت بهاءالله در سراسر جهان ایجاد گشت همچنان رو به ازدیاد است.  ترقّی سریع جامعۀ اسم اعظم، قابلیّت روزافزون آن و توانایی استفاده از نیروی تعداد بیشتری از اعضایش، در چکیده‌ای از توفیقات جهانی اخیر جامعه به وضوح مشهود است.  از جمله، افزایش فعّالیّت‌های جامعه‌سازی به خصوص قابل ملاحظه است.  نقشۀ پنج‌سالۀ کنونی دنبالهء بیست سال تلاش عالم بهائی جهت تلطیف و تکثیر سیستماتیک این فعّالیّت‌ها است و قابل توجّه آنکه در دو سال و نیم اوّل این نقشه، تنها تعداد فعّالیّت‌های اساسی به طور چشم‌گیری به بیش از پنجاه در صد افزایش یافت.  جامعهء جهانی بهائی اکنون نشان داده که قادر است در هر مقطع از زمان بیش از یک ملیون نفر را در چنین فعّالیّت‌هایی مشارکت داده، آنان را در تفحّص در واقعیّت‌های روحانی و عمل به مقتضیاتش مدد نماید.  در همین مدّت کوتاه، تعداد جلسات دعا تقریباً به بیش از دو برابر افزایش یافته که پاسخی است بسیار ضروری به بیگانگی روزافزون بشریّت از منشأ امید و منبع برکت.  این پیشرفت بسیار امیدوارکننده است زیرا جلسات دعا و مناجات روح جدیدی در حیات جامعه می‌دمد.  جلسات نیایش وقتی با مجهودات آموزشی برای همۀ سنین همراه می‌شود موجب تقویت هدف والای آن مجهودات که پرورش جوامعی ممتاز به عبادت خداوند و خدمت به نوع بشر است می‌گردد.  این واقعیّت بیش از همه در آن دسته از محدوده‌های جغرافیایی مشهود است که مشارکت تعداد زیادی از افراد در فعّالیّت‌های بهائی تداوم داشته و احبّا از سوّمین نماد رشد در مسیر توسعۀ جامعۀ خود گذشته‌اند.  موجب سرور این جمع است که از آغاز نقشه تا کنون تعداد محدوده‌های جغرافیایی که در آن فرایند رشد تا این حدّ پیشرفت نموده، مضاعف شده و اکنون به قریب پانصد بالغ گشته است.

این بررسی مختصر البتّه نمی‌تواند میزان کامل تقلیبِ در حال وقوع را منعکس نماید.  چشم‌انداز دو سالی که از نقشه باقی مانده درخشان است.  انتشار وسیع تجربه‌های آموخته شده از برنامه‌های فشردۀ رشد در آن دسته از محدوده‌های جغرافیایی که برحسب انتظارمان گنجینه‌ای از آموخته‌ها و ذخیره‌ای از منابع شده‌اند، باعث حصول توفیقات زیادی در سال گذشته شده است.  دارالتّبلیغ بین‌المللی، مشاورین قارّه‌ای و معاونین خستگی‌ناپذیرشان برای اینکه احبّا در همۀ نقاط جهان بتوانند از این تسریعِ یادگیری بهره‌مند گردند تا بینش‌های کسب شده را در رابطه با واقعیّت‌های محیط خود به کار گیرند از هیچ اقدامی فروگذار نکرده‌اند.  موجب خرسندی است که در تعداد فزاینده‌ای از محدوده‌های جغرافیایی، و در محلّه‌ها و دهکده‌های آنها، یک هستۀ‌ مرکزی از دوستان شکل گرفته که با عمل و تأمّل درمی‌یابند که برای پیشرفت فرایند رشد در محیط اطراف‌شان در هر زمان چه اقدامی مورد نیاز است.  این دوستان از وسیلۀ قدرتمند مؤسّسۀ آموزشی که از طریق آن قابلیّت کمک به رفاه معنوی و مادّی جامعه تقویت می‌گردد بهره می‌گیرند و در ضمنِ عمل، تعداد کسانی که به آنان می‌پیوندند افزایش می‌یابد.  شرایط و خصوصیّات رشد طبیعتاً از محل تا محل بسیار متفاوت است.  امّا با جدّ و جهد منظّم، همه می‌توانند مشارکت بیش از پیش مؤثّری در این فعّالیّت‌ها داشته باشند.  در هر محیطی، مبادرت به گفتگویی هدفمند و متعالی با دیگر نفوس که سریعاً یا تدریجاً موجب برانگیختن استعداهای روحانی می‌شود، بسیار سرورانگیز است.  هر چه شعلۀ ایمان در قلوب احبّا فروزان‌تر گردد، آنان که در معرض حرارتش قرار می‌گیرند مجذوبیّت بیشتری را احساس خواهند کرد.  و برای فردی که قلبش سرشار از عشق حضرت بهاءالله است، چه عملی شایسته‌تر از یافتن نفوسی هم‌سرشت که مشوّق آنان در ورود به مسیر خدمت گردد و در کسب تجربه آنان را همراهی کند، و چه شادی عظیم‌تر از مشاهدۀ نفوسی که در ایمان خود استوار گشته و مستقلّاً قیام نموده، دیگران را در همان سیر و سلوک روحانی مساعدت می‌نمایند.  اینست از جمله مغتنم‌ترین لحظات این عمر گذران.

امکانات پیشرفت این مشروع روحانی با نزدیک شدن دویستمین سالگرد میلاد حضرت ربّ اعلی شورانگیزتر شده است.  این سالگرد نیز مانند دویستمین سالگرد قبلی موقعیّتی است بی‌نهایت ارزشمند که فرصت‌های شگرفی را در اختیار تمام بهائیان قرار می‌دهد، فرصت‌هایی برای آگاه ساختن اطرافیان‌شان از عظمت یوم الهی و نزول  خارق‌العادۀ فیوضات آسمانی حاصله از ظهور دو مظهر الهی 

و طلوع پی در پی دو خورشید تابان که افق جهان را نورانی نمودند.  بر اساس تجارب حاصله از دویستمین سالگرد دو سال قبل، میزان امکانات موجود در دو دور (شش‌ ماه) آیندۀ نقشه بر همه روشن است و همۀ آنچه در آن رویداد آموخته شد باید امسال در برنامه‌ریزی‌های دو عید میلاد مورد استفاده قرار گیرد.  با نزدیک شدن دویستمین سالگرد، این مشتاقان مکرّراً در اعتاب مقدّسه از طرف شما عزیزان به دعا مشغول خواهیم بود تا کوشش‌های شما در جهت برگزاری بزرگداشتی شایسته برای حضرت ربّ اعلی بتواند در پیشبرد امر اعظمی که حضرتش به آن بشارت داد توفیق یابد.

تا پایان اوّلین قرن عصر تکوین فقط دو سال و نیم باقی است، پایان یک‌صد سال مجهودات در جهت تحکیم و توسعۀ شالوده‌ای که با جان‌فشانی‌های فراوان در طیّ عصر رسولی امر مبارک بنیان نهاده شد.  در آن زمان جامعۀ بهائی صدمین سال صعود حضرت عبدالبهاء را نیز به یاد خواهد آورد، لحظه‌ای که مولای محبوب از قید این جهان آزاد گشت تا به اب بزرگوارش در رفرف اعلی بپیوندد.  مراسم تشییع عرش مبارک که روز بعد از صعود واقع شد رویدادی بود که "فلسطین نظیر آن را هرگز مشاهده ننموده بود." (ترجمه)  پس از اختتام مراسم، عرش مبارک در حجره‌ای در ضریح مقدّس حضرت باب استقرار یافت.  امّا منظور نظر حضرت شوقی افندی آن بود که این محل ترتیبی موقّت باشد تا در زمان مقتضی مرقدی شایستۀ مقام بی‌مثیل حضرت عبدالبهاء بنا گردد.

آن زمان اینک فرارسیده است.  از عالم بهائی دعوت می‌کنیم که به ساخت مقامی پردازد که محلّ استقرار ابدی آن رمس مطهّر گردد.  این بنا در مجاورت باغ رضوان، در زمینی که به قدوم جمال مبارک متبرّک گردیده، ساخته خواهد شد و بدین ترتیب مرقد منوّر حضرت عبدالبهاء در مسیر آن هلالی که اعتاب مقدّسه در عکّا و حیفا را به هم متّصل می‌نماید قرار خواهد گرفت.  تکمیل نقشه‌های معماری در حال پیشرفت است و در ماه‌های آینده اطّلاعات بیشتری را در این زمینه با شما در میان خواهیم گذاشت.

در این لحظه، چون به سالی که در پیش است و به مواهب موجود در آن می‌اندیشیم، قلوب ‌این مشتاقان از شادی و شعف لبریز است.  منتظریم که یکایک شما عزیزان در هر کشور که به امر جمال قدم و به صلح عالم خدمت می‌کنید، به ادای رسالت متعالی روحانی خویش موفّق گردید.

[امضا:  بیت العدل اعظم]