ترجمه‌ای از پیام بیت ‌العدل اعظم خطاب به بهائیان جهان

نوروز ١٧٧

ستایندگان اسم اعظم در سراسر عالم ملاحظه فرمایند

دوستان عزیز و محبوب،

با توجّه به وقایع کنونی لازم می‌دانیم که منتظر ایّام رضوان نشده و هم‌اکنون با این پیام شما را مخاطب قرار دهیم.  همانطور که همگی آگاهید طیّ ماه‌ها و هفته‌های اخیر، جهانی بیمناک و مضطرب در تلاش درک بحران بهداشتی سریع الانتشاری می‌باشد که مردم بسیاری از کشورها را گرفتار کرده و پیامدهایش را برای اجتماع بشری هنوز نمی‌توان با قاطعیّت ارزیابی کرد.  اطمینان داریم که شما نیز مانند ما بسیار نگران صحّت و رفاه نوع بشر، به خصوص اقشاری که بیشتر از همه آسیب‌پذیرند می‌باشید.  به ندرت اینچنین آشکار و عیان گشته که توان جمعی اجتماع، از صحنۀ بین‌المللی گرفته تا سطح تودۀ مردم، بستگی به اتّحادی دارد که در عمل به منصّۀ ظهور رسد، و البتّه می‌دانیم که شما حمایت خود را از تلاش‌های ضروری که به منظور حفظ صحّت و سلامت همگان در این راستا انجام می‌شود دریغ نمی‌دارید.

وضعیّت کنونی در بسیاری از نقاط عالم به ناچار بر امور اداری امر الله اثر خواهد گذاشت، و در هر مورد محفل روحانی ملّی مربوطه تدابیر لازم را توصیه خواهد نمود.  در بعضی کشورها این اقدامات شامل لغو کانونشن ملّی و منظور نمودن ترتیباتی دیگر برای انتخاب محفل ملّی خواهد بود.  همچنین، در بعضی نقاط، ممکن است ترتیباتی مشابه برای انتخاب محافل روحانی محلّی نیز منظور گردد.  امّا در شرایطی که این اقدام نیز عملی نباشد، امسال جایز خواهد بود که اعضای کنونی محافل محلّی یا ملّی در سال اداری بعد نیز به عضویّت خود ادامه دهند.  طبعاً هر محفل ملّی که در صدد تصویب چنین اقدامی باشد، در ابتدا توصیۀ مشاورین را جویا خواهد شد.

هنگام وقوع بحرانی دیگر، حضرت عبدالبهاء چنین نصیحت ‌فرمودند:  "در چنین روزی که اریاح افتتان و امتحان عالم را احاطه نموده است و زلازل اضطراب جهان را آشفته کرده است باید انشآءاللّه از افق ثبوت و رسوخ بقسمی با رخی تابان و جبینی رخشان ظاهر گردید که ظلمات تزلزل و اضطراب بکلّی محو گردد و انوار یقین از افق مبین طالع و لائح شود."  امروز جهان بیش از پیش نیازمند آن امید و قوّت روحی است که از ایمان منبعث می‌شود.  دوستان محبوب، مدّت‌هاست که شما در میان گروه‌هایی از نفوس مشغول پرورش و ترویج صفاتی بوده‌اید که دقیقاً در این زمان مورد نیاز است:  یعنی اتّحاد و همبستگی، خرد و دانایی، روح عبادت جمعی و تشریک مساعی.  در واقع بسیار خشنود شدیم که چگونه کوشش در جهت تقویت این صفات، جوامع را بالاخصّ مقاوم و پراستقامت نموده، حتّی در تحت شرایطی که لزوماً فعّالیّت‌های آنان را محدود کرده است.  پیروان امر الهی درعین پذیرش وضعیّت جدید، با شیوه‌های خلّاق و سازنده به تقویت پیوندهای دوستی و پرورش آگاهی روحانی و صفاتی چون سکون و آرامش و اطمینان و توکّل به خداوند، در بین خود و آشنایان پرداخته‌اند.  گفتگوهای پرمفهومی که در نتیجه مطرح گشته، اعمّ از حضوری و یا دوردست، برای بسیاری از نفوس سرچشمۀ آرامش و الهام بوده است.  چنین مجهوداتی از جانب شما در این لحظات که بسیاری از مردم پریشان‌خاطرند و بیمناک و از آینده نامطمئن، خدمتی است بسیار ارزشمند.  امور در حال حاضر هر قدر مشکل باشد و طاقت تحمّل بخش‌هایی از اجتماع هرچند نزدیک به انتها ولی عالم انسانی نهایتاً این مصیبت را پشت سر خواهد گذاشت و پس از عبور از این بحران با درایتی بیشتر و با درکی عمیق‌تر از وحدت اصلیّه و همبستگی متقابل اعضایش، ظاهر خواهد شد.

اکنون وقت آن نیست که توفیقات عالم بهائی در طیّ سال گذشته یا پیشرفت خارق‌العاده‌ای که در ازدیاد فعّالیّت‌های جامعه‌سازی و تقویت برنامه‌های رشد در سراسر جهان حاصل شده را به تفصیل شرح دهیم، فعّالیّت‌های مجدّانه‌ای که هر جا شرایط ایجاب کند با جدّیّت ادامه می‌یابد.  کافی است گفته شود که طیّ چهار سال نقشۀ جاری، حامیان خستگی‌ناپذیر حضرت بهاءالله، امر الهی را به مستحکم‌ترین موقعیّت خود در تاریخ ارتقا داده‌اند.  فعّالیّت‌هایی که انجام داده و اکنون انجام می‌دهید جامعۀ جهانی بهائی را برای مرحلۀ بعدی اجرای نقشۀ ملکوتی آماده می‌سازد.

در حال حاضر، افکار و ادعیۀ ما معطوف به صحّت و سلامت و رفاه همۀ احبّای الهی و همۀ اعضای اجتماعی است که در آن ساکنید.  همچنین به کمال تضرّع و ابتهال از قادر متعال مسئلت می‌نماییم که به شما عزیزان اطمینان، تحمّل و طاقت و روح استقامت عطا فرماید.  باشد تا افکارتان همواره متوجّه نیازهای جامعه‌ای گردد که به آن تعلّق دارید، به شرایط اجتماعی که در آن زندگی می‌کنید، و به سلامت و رفاه تمامی خانوادۀ بشری که شما همگی خواهران و برادران آنانید.  و از شما در لحظات آرام و خلوت خود، وقتی که هیچ عملی به جز دعا ممکن به نظر نمی‌رسد، دعوت می‌‌نماییم که در ادعیۀ خود به ما بپیوندید و برای تسکین آلام از صمیم قلب دعا کنید.  ما به این بیانات حضرت عبدالبهاء، وجود مبارکی که حیاتش تماماً مثل اعلایی از تعهّد خالصانه به تأمین رفاه و آسایش دیگران بود، متوسّل می‌شویم:

ای پروردگار این دوستان بزرگوار را مؤیّد و موفّق برضای خویش فرما و خیرخواه بیگانه و خویش کن بجهان ملکوت ابدی درآر و از فیض لاهوت نصیب بخش بهائی حقیقی کن و ربّانی صمیمی فرما از مجاز برهان و در حقیقت مستقرّ فرما آیات ملکوت کن و کواکب درخشنده در افق ناسوت نما سبب راحت و آسایش عالم انسانی فرما و خادم صلح عمومی کن.

[امضا:  بیت العدل اعظم]