ازدواج

در آيين بهايي ازدواج پيوندي است روحاني و جسماني، پيوندي که محدود به اين حيات جسماني نيست. اين وحدت حقيقي جلوه‌اي از نور محبت خداست. در اين آيين ازدواج بهاييان با اهالي هر آيين و گروهي جايز بوده و توصيه شده که هر چه اين پيوند با فردي از نژاد دورتري باشد سلامت فرزندان و اتحاد نفوس و ملل بيشتر خواهد بود.

در ازدواج بهايي رضايت زن، مرد، مادر و پدر هر دو از شرط‌هاي ضروري است. اين حکم براي والدين و خود زن يا مردي که بهايي نيستند هم وجود دارد. از ديگر شرايط ازدواج بهايي رسيدن به سن بلوغ جسماني است که براي دختر و پسر، هر دو پانزده سال تمام است
پس از قرار ازدواج و اعلام رسمي آن در بين دوستان و آشنايان، که همان آغاز دوران نامزدي است، زن و مرد نود و پنج روز وقت دارند که زندگي مشترک خود را آغاز کنند، يعني آيه‌ي عقد خوانده شود و مهر تسليم گردد و زفاف انجام شود.

ميزان مهريه واحدهاي نوزده مثقالي(مثقالِ نوزده نخودي) به طلا و نقره است از يک واحد تا پنج واحد. يعني از نوزده مثقال نقره تا نود و پنج مثقال طلا. طلا براي اهالي شهر و نقره براي اهالي روستا. ميزان مهريه بسته به اقتدار مالي زوج است. در آثار بهايي به همه‌ي بهاييان چه شهري و روستايي توصيه شده است که به حداقل يعني نوزده مثقال نقره قناعت کنند.

در آيين بهايي داشتن دو همسر در آنِ واحد نهي صريح است. ازدواج موقت يا همان متعه نيز به همين ترتيب به صراحت حرام است