سرود نوروزی

تن کرده زمان لباس نوروز
افکنده زتن قبای دیروز
رفتست شکوه فصل سرما
وقتست بیاید عید نوروز

هر جا که نظر کنی ببینی
پوشیده جهان لباسی از گل
چون گل به چمن شکفته گردد
پیچد همه جا نوای بلبل

پوشانده زمانه رخت نو را
به هر دم به هر لحظه به هر آن
با طرح بدیع و نقش نوروز

در خور نبود نشته باشی
به کنجی فسرده پریشان
پژمرده تو در قبای دیروز

از تن تو لباس کهنه برکن
چون باغ به وقت نو بهاران
شو تازه به لحظه های تازه
چون غنچه کنار جویباران

پر مهرو محبت و صفا باش
به همه خلق جهان مردم این خاک
در سال نو بهار تازه

هر غصه و کینه می شود پاک
به دردانه سرشکی زهر دل
با خلق خوش و دو حرف تازه

تن کرده زمان لباس نوروز
افکنده ز تن قبای دیروز
پیچید به گوش لحظه ها باز
آواز خوش بهار امروز