افزودن دیدگاه جدید

بیانی از حضرت عبدالبهاء روحی له الفدا: "انسان در ظلمتِ ظلالت جز غم و کدورت نیابد؛ همیشه مأیوس و محزون و دلخون است؛ ولی چون نور ایمان در ساحتِ قلب بتابد، سرورِ ابدی جلوه نماید و ظلماتِ غم و کدورت نماند؛ مأیوس، امیدوار شود و محزون، غرقِ دریای فرح گردد؛ سرورِ ابدی که از پِی، حُزنی ندارد..." (منتخباتی از مکاتیب حضرت عبدالبهاء، جلد 3، صفحه‌ی 98)