افزودن دیدگاه جدید

حضرت عبدالبهاء در مکتوبی می‌فرمایند: «شخص محترما، نامه‌ی شما رسید و از قرائتش امیدواریِ عظیم حاصل شد؛ زیرا از مضمون معلوم گردید که به دخول در ملکوتِ الهی روز به روز در ترقّی هستی و چون این ترقّی مستمر گردد، مرکزِ عظیمی در جهان الهی یابی و تأییداتِ روح القدس مشهوداً مشاهده نمایی؛ در چشمه‌ی حیات تعمید یابی و از جمیعِ احکامِ عالمِ طبیعت آزاد شوی؛ نورانی گردی؛ رحمانی شوی؛ آسمانی گردی؛ شمعِ روشنِ عالمِ انسانی شوی. تا توانی بکوش که از حسّیّاتِ بشریّه به کلّی نجات یابی تا قوای ملکوتیّه در دل و جان حکمران گردد؛ هر چند در زمینی، در آسمان باشی؛ هر چند به ظاهر از عناصرِ مادّیه مرکّب باشی، ولی به روح̊ از عناصرِ آسمانی گردی. این‌ست عزّت ابدیّه‌ی انسان؛ این‌ست عُلُویَّتِ* سَرمَدیّه** در عالمِ امکان؛ این‌ست حیاتِ جاودانی؛ این‌ست روحِ مجسّم در قلبِ انسانی.» (منتخباتی از مکاتیب حضرت عبدالبهاء، جلد 3، صفحه‌های 112 و 113) * عُلُویَّت: بالا رفتن و صعود کردن **سَرمَدیه: ازلی و ابدی