افزودن دیدگاه جدید

حضرت عبدالبهاء می‌فرمایند: « هواللّه ای طالبِ عفو و مغفرتِ الهی، نامه‌ات رسید. توجّه به ملکوت الهی کن و به کمال خضوع و خشوع و تضرّع و اِبتِهال طلبِ عفو و مغفرت نما. از آن چه واقع گشته، پشیمان شو و بگو: ای پروردگار، هر چند گناهِ من سببِ یأس و حسرت‌ست، ولی تو آمرزنده و مهربانی؛ خدایا مرا متنبّه و متذکّر کن و از کرده̊ پشیمان نما و محفوظ و مصون دار تا بارِ دگر گُنهی ننمایم و همیشه از آن چه کرده‌ام پشیمان شوم؛ تویی غفور و رحیم و تویی آمرزنده و مهربان ع ع » (حدیقه‌ی عرفان، صفحه‌ی 205)