افزودن دیدگاه جدید

«وای وای ای حضرت بهاءالله، براستیکه اگر آن سختی ها رو تحمل نمی فرمودی ما نیز الان از این آرامش بی نهایت و همیشگی بی نصیب و بی بهره بودیم. براستی به چه لسان تو را سپاس بگوییم، تو زندگی خود را به طور کامل فدای ما کردی، در زندان و تبعید و زجر بی پایان، تا مارا از لحاظ فکری، روحانی و احساسی در آرامش کامل رساندی. ما از هر نظر به آرامش ابدی رساندی. براستی سوالی دارم از تو ای خدا، تو که به وجود آوردی کلمات را، آیا واژه ای هست که بتوان از او، آنطور که شایسته است قدردانی کند؟ خدایا او پیامبریست بی همتا در عالم که تمام زندگی و هستی خود را برای تو گذاشتُ و این چنین است، حال آنکه تو خالق او هستی، به چه لسان باید تو را شکر کنیم؟ براستی آیا تمام زندگی خود را در دو عالم فدای تو کنیم می توان ذره ای قدردانی کرد؟ ای خدا براستی آیا فکر، قلب، روح و هر آنچه را که دادی را در راه تو بگذاریم میتوان قدردانی کرد؟»