دیانت بهائی حوزه ممنوعه فرهنگ و تاریخ ایران

جامعهٴ بهائى بى‌گمان يکى ازگسترده‌ترين جوامع دينى در دنياى امروز است ولی متأسفانه از انظار مردم ایران پنهان مانده است . این مقاله به بررسی این موضوع می پردازد .
دائرة المعارف بريتانيکا که از وسيع ترين ومعظم ترين دانشنامه‌هاى جهان است هر سال سالنامه اى منتشر مى‌کند که انعکاس دهندهٴ وقايع آن سال است. سالنامه ١٩٩٩ با اتّکاء بر منابع آمارى مسيحى دلالت بر آن دارد که شمار بهائيان در مجموع حدود ٦٧٦٤٠٠٠ نفر است و بزبان ديگر از هر هزار جمعيّت دنيا يکى بهائى است. توزيع يا پراکندگى بهائيان در قارّه هاى مختلف بدين صورت است: ٢٢٦٣٠٠٠ در آفريقا، ٣٢٦٠٠٠٠ در آسيا، ١٢٦٠٠٠ در اروپا، ٨٢٥٠٠٠ در آمريکاى جنوبى، ٧٥٣٠٠٠ در امريکاى شمالی و ١٠٥٠٠٠ در اقيانوسيّه يعنى استراليا و نيوزيلند وجزائر ديگر.
رشد جامعهٴ بهائى به شهادت آمارهاى موجود سريع‌است دائرة المعارف مسيحى جهانى World Christians Encyclopaedia مى‌نويسد که در فاصله سالهاى ١٩٧٠ و١٩٨٥ در ميان همهٴ اديان مستقلّ‌، ‌ديانت بهائى سريع‌ترين ميزان رشد و افزايش را داشته است. بر طبق همان سالنامه بريتانيکا‌جمعيّت بهائى در امريکاى شمالی (USA) در سال ١٩٧٠ فقط ٦٠٠٠٠٠ نفر بوده و در سال ٢٠٠٠ اين تعداد نفوس به ٧٥٠٠٠٠ نفر بالغ خواهد شد که حاکى از رشدى در حدّ 25 درصد است.
دائره المعارف بریتانیکا در جدولهای آماری منتشر شده در کتاب سال 2003 میلادی خود تعداد پیروان دیانت بهائی در سال 2002 میلادی را 7,406,000 نفر تخمین زده‌است.
آنچه در تمام روشهای آماری بطور یکسان نمایان است میزان رشد دیانت بهائی است که در مقایسه با سایر ادیان مستقل جهان از میزان بالائی برخوردار است
از امتيازات جامعهٴ بهائى گستردگى استثنائى آن است. سالنامه بريتانيکا حکايت از آن ميکند که در سال ١٩٩٨ ديانت مسيحى و شعبات مختلف آن در ٢٣٨ کشور و سرزمين حاضر بودند واسلام در ٢٠٨ کشور در حالی که بهائيان در ٢٢١ کشور وسرزمين حضور دارند بزبان ديگر بعد از آئين مسيحى که دوهزارسال بر آن ميگذرد، آئين بهائى بيش از همه اديان ديگر توسعهٴ جغرافيائى حاصل کرده و اين گواه روشنى بر قدرت سازگارى اين آئين جديد با فرهنگها، قومها و ملّتها و اديان مختلف است. آمارهاى بهائى حاکى از اين است که اين ديانت نمايندگان دوهزار قوم وقبيله و نژاد ومليّت را زير خيمه يک رنگ خود درآورده است .
جامعه بين‌المللی بهائی با مقام عضو مشاور در شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متّحد Ecosoc و در سازمان صندوق کودکان ملل متّحد Unicef عضويّت دارد – دفتر جامعه بين‌المللی بهائی در نيويورک و در ژنو تأسيس گشته و بهائيان از بسياری از نقاط جهان مرتّباً در کنفرانسها، کنگره‌ها و سمينارهای مربوط به حيات اجتماعی و اقتصادی کره زمين شرکت ميکنند. چون بهائيان همکيشان خويش را در بعضی از کشورها در پنجه ظلم گرفتار ديده اند توجّهشان به تعاليم حضرت بهاءاللّه مربوط به حقوق بشر بيشتر جلب شده است. از اين جهت جامعه بين‌المللی بهائی در کنفرانسهای شور سازمانهای ملل متّحد درباره حقوق اقلّيّت مقام زن، تحريم جنايت، جلوگيری از موادّ مخدّره، رفاه کودک و خانواده، نهضتهای ضدّ تسليحات با حدّت و حرارتی تمام مشارکت ميجويند.
بهائيان جهان بعنوان عضو رسمی سازمان غير دولتی ملل متّحد از نزديک با سازمان ملل متّحد همکاری کرده از بسياری از اهداف و برنامه هايش حمايت کرده اند.
نمايندگان بهائی در سال ۱۹۴۵ وقتی که سازمان ملل متّحد در سان فرانسيسکو افتتاح شد حضور داشته و جامعه‌های بهائی در امريکا و کانادا را اداره اطّلاعات عمومی UNDP ملل متّحد برسميّت شناخت در سال ۱۹۴۸جامعه بين‌المللی بهائی توسّط آن اداره بعنوان سازمان غير دولتی برسميّت شناخته شد و در ماه می ۱۹۷۰ جامعه بين‌المللی بهائی در شورای اقتصادی و اجتماعی ملل متّحد بعنوان عضو مشاور انتخاب شد که از اين راه توانست با آن شورا و هيأتهای تابعه‌اش همکاريهای بيشتری در راه ترويج رفاه اجتماعی و اقتصادی در جهان مبذول دارد. در مارس ۱۹۷۶ جامعه بين‌المللی بهائی در صندوق کودکان ملل متّحدUNICEF عضو مشاور گرديد و بر خدماتش به ملل متّحد در ترويج بهداشت و تعليم و رفاه کودکان افزايش يافت. استحکام روابط با چنين سازمانهائی در ملل متّحد طیّ سالهای گذشته افزايش يافته است مثلاً امروز جامعه بين‌المللی جهان با سازمان بهداشت جهانی روابط فعّالی دارد و با سازمان و با برنامه محيط زيست ملل متّحد UNEP پيوستگی يافته و فعّاليّتهای مشترکی را با سازمان صندوق رفاه زنان ملل متّحد و يا يونيسف آغاز کرده است و بعنوان سازمان غيردولتی جامعه بين‌المللی بهائی بخدماتی گسترده از قبيل ترويج صلح، حقوق بشر، امور زنان، تعليم و تربيت، بهداشت و برنامه‌های پايدار رفاه مشغول است و اين اقدامات تنها با شرکت در مساعی سازمان ملل متّحد بلکه با همکاری با ساير سازمانهای بين‌المللی و غير دولتی نيز صورت ميگيرد از قبيل حاميان امنيّت غذائی افريقا، تخفيف مشکلات زنان، صندوق جهانی برای شبکه حفظ طبيعت و دين، مرکز آينده مشترک بشر در ژنو و شبکه تربيت برای همه. امروز برنامه‌های رفاه مخصوصاً در آسيا و امريکای لاتين و افريقا بسيار متعدّد است و شامل مدارس درمانگاهها، کلاسهای بهداشت، برنامه‌های کشاورزی، جنگل بانی، ترک اعتياد الکلی و خوابگاههای کودکان است و راديوهای بهائی با برنامه‌های خدمات اجتماعی خويش نه ‌تنها از لحاظ عملی به برنامه‌های مذکور کمک ميکنند بلکه فرهنگ بوميان را نيز حرمت و ترويج مينمايند.
حتی بزرگترین دستگاه مذهبی یعنی کلیسای کاتولیک در واتیکان مرتباً نمایندگان دیانت بهائی را به عنوان یکی از ادیان بزرگ جهان جهت حضور و شرکت در مراسم سالیانه دعا به منظور صلح در Assisi دعوت می نماید و این خود نشانی است از شناسایی امر بهائی از طرف مقامات مذهبی و مؤسسات اجتماعی و سیاسی جهان . همچنین مطالعه دیانت بهائی در بسیاری از دانشگاه ها و مراکز فرهنگی جهان جزء برنامه رسمی علوم ادبی ، دینی و اجتماعی است و حتی در سالهای اخیر چندین کرسی مستقل " مطالعات بهائی " در دانشگاه های مهم و از آن جمله در هند آمریکا و خاورمیانه تأسیس و آغاز به کار کرده است .
شمار زیادی از مردم در سراسر جهان به این دین ایمان آورده اند جامعه بهائی در امور ترويج صلح، حقوق بشر، امور زنان، تعليم و تربيت، بهداشت و برنامه‌های پايدار و ... با سازمان ملل همکاری نزدیک دارد اما شگفتا که هنوز مردم ایران اطلاعات درستی درباره آن ندارند تعداد کثیری هنوز اسم آن را هم نشنیده اند اما چرا ؟ چرا عده بسیاری از مردم ایران در مورد عقاید بزرگترین اقلیت دینی ایران چیزی نمی دانند ؟ چرا در مورد این دیانت با سکوتی عمیق مواجه می شویم ؟ گویی که وجود خارجی ندارد و... این چرا ها همچنان ادامه دارد .
پاسخ این سؤالات واضح است” قلعه نشینان مقتدر ادیان گذشته هرگز نمی خواهند از تسلط خویش بر آراء و افکار مردم دست بردارند . " به همین خاطر سعی می کنند تا از رشد و گسترش آن جلوگیری نمایند و اصولاً شناخته شدن دین بهائی منافع گروه بزرگی را به خطر می اندازد.
البته با شروع این دین مخالفت ها به صورت های گوناگون و در زمینه های مختلف آغاز شد و این امری طبیعی است و ما آن را در ادیان دیگر هم مشاهده می کنیم با شروع هر دینی گروهی به آن ایمان می آورند و اکثریت هم با آن به مخالفت می پردازند علت آن هم واضح است اصولاً ذهن ما در برابر تغییرمقاومت می کند و بخصوص در مورد دین که تغییرات عمده ای در سطوح مختلف فردی و اجتماعی ایجاد می کند این مقاومت بیشتر است به قول اوشو عارف هندی : پذیرفتن نو ها و تازه ها بسیار دشوار است زیرا نو ، نو است و ما با آن مانوس نیستیم نو غریبه است و ما در باطن خویش از غریبه ها بیمناک هستیم و می ترسیم . فیلسوف آلمانی آرتور شوپنهاور می گوید همه حقایق برای اینکه پذیرفته شوند از سه مرحله می گذرند :
ابتدا مورد تمسخر واقع می شوند .
سپس با خشونت مورد مخالفت قرار می گیرند .
سر انجام به عنوان امر بدیهی پذیرفته می شوند .
ادیان معمولا در محیط اجتماعی خاصی که دارای سنت ها ، نگرش ها و روش های خاص زندگی هستند ، پدیدار می شوند و معمولا اصول اعتقادی این ادیان با آن خصوصیات اجتماعی در تضاد کامل است . اصولا همه ادیان در جهت تحول و تغییر عمل نموده اند ادیان به صورت غیر قابل انکاری مردم را دعوت به تغییر شخصیت خود و جامعه خویش نموده اند این موضوع معمولا چالش آشکاری نسبت به وضع موجود بوده است دانیل بل جامه شناس اشاره میکند " گهگاه دین در مقاطع سرنوشت سازی از تاریخ انقلابی ترین نیرو است.... دین نظام محافظه کاری سنت گرای زمان ظهور را که خالی از حقیقت شده در هم می شکند و فرهنگ نسبتاً جدیدی به وجود می آورد. " ادیان معمولا در جوامع منحطی ظاهر می شوند که احتیاج شدیدی به اخلاقیات و انگیزش های جدید دارند برای همین تفاوت بزرگی بین طرز تفکر مردم و رفتار رایج جامعه با آرمانهای دین جدید وجود دارد به همین دلیل در ابتدا فقط معدودی از مردم جذب تعالیم دین جدید می شوند در حالی که اکثریت مردم تعالیم دین جدید را مردود می شمارند انجیل و قرآن مشحون از ذکر تأسف از انکار و لجاج مردم است که به این وسیله خود را از هدایت الهی محروم می سازند .
تاریخ ادیان به روشنی نشان می دهد که در هر مورد چگونه انکار اولیه توده ها منجر به دشمنی بی پروا ، سرکوبی و زجر و آزار خشونت بار شده است در همه دوران ها شهدا با خون خویش بر صداقت ایمان و حقانیت دینشان شهادت داده اند .
جمهور مردم به گمان خود ، شیطانی که در لباس دین جدید ظاهر شده ، نه فقط با لبه ی شمشیر بلکه با تیغ کلمات خود مورد حمله قرار می دهند پیامبران همیشه به جنجال بر انگیزی ، عوام فریبی ، دورسازی مردم از سنت های قدیمی و تخریب مبانی ادیان گذشته متهم شده اند . پیروان دین جدید معمولا مورد تنفر و استهزاء قرار می گیرند و متهم به بدعت گذاری و اهانت به نوع بشر می شوند . تعالیم دین جدید معمولا مورد سوء تعبیر قرار می گیرند ، مخدوش می شوند و سوء تفسیر می گردند و معمولا تاریخ دین نیز دستکاری می شود . با آغاز هر دینی مخالفان آن تلاش هایی در جهت بی اعتبار سازی اخلاقی مؤسس آن دین و پیروانش و با معرفی جامعه دینی جدید با استناد به تاریخ آن صورت می گیرد و عمده سعی ایشان بر اینست که کل جریان را کاملاً غیر الهی و ساختگی و حتی آن را یک شیّادی بزرگ معرفی نمایند مثلاً اتهامات متعدد و گسترده علیه جامعه مسیحیان مراسم عشای ربانی ایشان را مراسم سرّی مجالس عیاشی های جنسی ، زنای با محارم و آدم خواری نشان می داد مسیحیان اولیه به خاطر امتناع از پرستش خدایان متعدد مشرکان متهم به لامذهبی و به خاطر وجود روابط محبت آمیز میان " برادران " و " خواهران " ، متهم به زنای با محارم و به خاطر شرکت ننمودن در جشن های کافران متهم به اهانت به بشریت می شدند . سیسیلیوس در نطقی درباره مسیحیان چنین گفت : مسیحیان زنان بی سواد راساده لوح را از پایین ترین طبقات ... و گروه منفوری از توطئه چینان را گرد هم می آورند . ایشان اجتماعات شبانه دارند و نوعی روزه می گیرند و افطار می کنند که ناسازگار با وقار انسانی است رفتار ایشان نه به خاطر اجرای مراسم آئینی است بلکه به منظور ارتکاب جنایت است . ایشان ارازلی مشکوک و ترسو هستند که در ملأ عام ساکنند ولی در گوشه های عزلت و انزوا به پر چانگی مشغولند .
مسیحیان تا 300 پس از ظهور مسیح شدیداً مورد سرکوب ، تعقیب و زجر و آزار بودند اما در سال 313 میلادی قسطنطین امپراطور روم فرمان آزادی مذهبی آنان را صادر نمود و در 324 م خود به دیانت مسیحی گروید . در حالی که تا چند سال قبل از آن مسیحیت به سخره گرفته می شد و پیروانش طرد می شدند .
همچنین در مورد اسلام شخصیت پیامبر فردی قدرت طلب ، دجال ، نیرنگ باز، تشنه قدرت و فردی با اشتهای جنسی سیری ناپذیر تصویر می شد و دین اسلام به عنوان دینی بدعت گذار ، دینی که حقیقت را عمداً مخدوش ارائه می کند دین خشونت و شمشیر و دین لذت جویی و انحراف معرفی می گشت . اولین نویسنده غربی که کوشید تا حق مطلب را در مورد اسلام ادا کند آدریان رولند بود که گفت : دیانتی که بیش از همه توسط دشمنانش منفور داشته شده و به سخره گرفته شده دیانت محمد است ... اگر کسی نیت خیری برای آشنا شدن با دیانت حضرت محمد داشته باشد به چیزی جز آثار جدلی نفرت انگیزی که مشحون از اغلاط است دست نمی یابد در واقع شخص محقق باید زبان عربی بیاموزد و به کلمات محمد با زبان خودش گوش فرا دهد و کتابهای عربی بدست آورد و با چشمان خود ببیند نه با چشم دیگران .
در مورد دیانت بهائی هم دقیقاٌ همین جریان ادامه یافت و تا کنون نیز ادامه دارد هدف اصلی مخالفان این است که مردم دین بهائی را آنگونه که هست نشناسند که اگر بشناسند به آن ایمان می آورند و کار از دست می رود و ... پس چکار باید کرد و چه چاره ای باید نمود ؟ می باید گرداگرد دین بهائی حصاری ساخت و دیواری کشید و قلعه ای بنا نمود تا از انظار مخفی گردد و دست یابی به آن مشکل گردد و باید پیرامون آن دیوار ، دیواری دیگر کشید و باز هم دیواری دیگر و همینطورحلقه در حلقه ، تو در تو تا مبادا کسی از این دیوار ها بگذرد و حقیقت را ببیند این دقیقاٌ کاری است که مخالفان دیانت بهائی کردند و آن دیوار ها همان شبهات دروغ ها و تهمت هایی است که به این دین و پیروان آن وارد آورده اند تا مردم را از ایمان باز دارند . این اتهامات برحسب ارزش های جامعه و حساسیت های مردم مرتباً در حال گسترش است .
از زجر و آزار و خشونت و سرکوب بهائیان در ایران و نقاط دیگر معلوم می شود که زمان مصیبت و سختی این دین به سر نیامده است به هر حال بهائیان نیز چون دیگر ادیان نه فقط متحمل آزار جسمانی می شوند بلکه از تخدیش ، سوء تفسیر و تحریف اصول عقائد ، تعالیم ، تاریخ و تشکیلات خود رنج می برند تقبیح از بابیان و بهائیان و انتشار گزارش های مغرضانه همه در جهت توجیه قتل عام های خونین می باشد .
در ابتدا با نادیده انگاری و اینکه امری مربوط به تاریخ گذشته است سعی در پنهان سازی آن می شود به همین دلیل در جامعه اصولا نامی از ایشان برده نمی شود و اکثریت مردم از وجود آن بیخبر هستند. از سویی دیگر با جلوگیری از ابراز وجود جامعه بهائی و انتشار آثار و کتاب های بهائی عملاً این حوزه ممنوعه جامعه ایران از دیده ها پنهان است . با این حال اگر کسی به این بخش ممنوع پا گذاشت با بی اهمیت جلوه دادن آن ، اطلاع رسانی نادرست و وارد آوردن اتهامات بیشمار تصویر ذهنی منفی از این دین و پیروان آن در ذهن می آفرینند و دین جدید و پیروان آن به عنوان مجموعه ای از بدی ها تصویر می شود .
منابع غیر بهائی اکثراً مشتمل بر موارد متعددی ردیه و جدل است که در جهت بی اعتبار سازی دیانت بهائی نوشته شده نه به این منظور که به دانش ما چیزی بیافزاید نویسندگان این کتابها که اغلب از علمای مذهبی و یا گروه های منسوب به آنانند ، حالت خصمانه دارند و نحوه استفاده ایشان از منابع تحقیق با تعصب همراه بوده و مطالبی که به عنوان حقیقت می گویند اغلب مخدوش می باشد . گروهی به علت نبود اطلاعات موثق و عدم دسترسی به منابع اصلی بهائی بدون تعمق و تحقیق این مطالب را پذیرفته و راست انگاشته اند حال آنکه دید منفی ، تعصب آمیز و غیر علمی نویسندگان این کتاب ها اغلب به خوبی واضح و آشکار است . نویسندگان این مطالب به هر انگیزه ای که دست این کار زده باشند چه تعصب مذهبی و یا خصومت شخصی سعی دارند غیر مستقیم به خواننده مطالبشان این مطلب را القاء کنند که این دین آنچنان بی ارزش و پوشالی است که دیگر دلیلی ندارد شما کتاب های آنها را مطالعه کنید دیگر تحقیق و جستجو در منابع اصلی لزومی ندارد چون ما این کار را برای شما انجام داده ایم.
به هر حال برای تحقیق در مورد هر دینی کتب مقدس آن دین منابع اصلی برای شناخت هر دینی است مثلاً اگر کسی می خواهد در مورد اسلام تحقیق کند حتماً باید قرآن را بخواند و یا در مورد مسیحیت انجیل باید مورد مطالعه قرار گیرد. همینطور در مورد دیانت بهائی باید آثار حضرت بهاءالله حضرت باب و حضرت عبدالبهاء را مطالعه کرد تا به حقیقت پی برد. همچنین پس از مطالعه آثار اولیه مطالعه آثار منتشره توسط مومنین جامعه دینی نیز واجد اهمیت یسیار است زیرا این آثار منعکس کنند تصویر جامعه دینی از خود است این منابع باید نقطه آغاز تحقیق برای هر محققی باشد که به این دیانت توجه و تمایل دارد اگر او این منابع را نادیده انگارد و صرفاً به منابعی که متون انتقادی نامیده می شود مراجعه نماید سریعاً به تصویر مخدوشی از موضوع مورد مطالعه خواهد رسید.
با مطالعه آثار بهائی در می یابیم تصویری که مخالفان این دین سعی در اشاعه و گسترش آن دارند تصویری غیر واقعی و منفی است ولی تا به کی جامعه از تحقیق علمی و منطقی در مورد دیانت بهائی محروم خواهد ماند تاریخ به این سؤال پاسخ خواهد داد .

منبع: لینک