دشت مهربون

دشت مهربون :
نفسامون اگه حتی بگیرن                  
اگه حتی صد هزار از ما بمیرن
بازم آواز می خونیم با هم دیگه        
شعر پرواز می خونیم با هم دیكه
دیگه این نغمه فراموش نمی شه
شعله عشق بها هیچ جوری خاموش نمیشه
تو دشت مهربون كشور ما                                    در میاد گل در میاد گلای تازه
می پیچه عطر اون تو همه دنیا                              توی عطر اون یه رازه
دوباره ابر رحمت روی این دیار میباره                    دیگه هوای سرزمین ما همش بهاره
میگن زندگی اینجا توی این بلا چه سخته                            نمی دونن بلا مثال برف رو درخته
دوباره چشمه های آب می جوشن تو درو دشت            همه آسمونا آبی ،همه زمینا گلگشت
صدای بال كفترا میاد بازم دوباره                            دیگه هیشكی براشون تو كمون تیر نمیذاره
اگه دو روز دیگه اینجا بمونی                                اگه بمونی و اواز بخونی
میبینی دسته دسته عاشقارو                                   با چشای خودت میبینی بهاررو