عالم محتاج نفثات روح‌القدس است

حضرت عبدالبهاء مي‌فرمايند:
هوالله
عالم مادّی هر قدر ترقّی کند لکن باز محتاج تعليمات روح القدس است زيرا کمالات عالم مادّی محدود و کمالات الهی نامحدود است. چون کمالات عالم مادّی محدود است لهذا احتياج انسان به کمالات الهی است زيرا کمالات الهی نامحدود است‌. ملاحظه در تاريخ بشر نمایيد کمالات مادّی هر چند به درجهء اعلی رسيد لکن باز محدود بود امّا کمالات الهيّه نامحدود  پايانی ندارد. لهذا محدود محتاج نامحدود است مادّيّات محتاج روح است و عالم جسمانی محتاج نفثات روح القدس. جسد بی روح ثمر ندارد هر قدر جسد در نهايت لطافت باشد احتياج بروح دارد. قنديل هر قدر لطيف باشد محتاج سراج است بی سراج زجاج ثمری ندارد جسد بی روح ثمری ندارد تعليم معلّم جسمانی محدود است و تربيت او محدود. فلاسفه گفتند که مربّی بشرند ولی در تاريخ نظر کنيد قادر بر تربيت خود يا معدودی قليل بودند لکن تربيت عمومی را از عهده بر نيامدند ولی قوّهء روح القدس تربيت مي‌نمايد. مثلاً حضرت مسيح تربيت عمومی کرد ملل کثيره را از عالم اسارت بت پرستی نجات داد جميع را به وحدت الهی دلالت کرد ظلمانی را نورانی کرد جسمانی را روحانی کرد عالم اخلاق را روشن نمود و نفوس ارضی را آسمانی فرمود. و اين به قوّهء فلاسفه نمي‌شود بلکه به قوّهء روح القدس مي‌شود لهذا هر قدر عالم انسانی ترقّی نمايد باز ممکن نيست به درجهء کمال برسد الّا به تربيت روح القدس...»
و نیز می‌فرمایند: «روح القدس واسطه بين حقّ و خلق است مثل آئينه است مقابل آفتاب. چگونه آئينه اقتباس انوار از آفتاب کند و بديگران فيض رساند به همچنين روح القدس واسطهء انوار تقديس است که از شمس حقيقت به حقايق مقدّسه رساند و او متّصف به جميع کمالات الهيّه است در هر وقت ظهور کند عالم تجديد گردد و دورهء جديد تأسيس شود و هيکل عالم انسانی را خلعت جديد پوشاند. مثلش مثل بهار است هر وقت بيايد عالم را از حالی به حالی ديگر نقل کند. به قدوم موسم بهار خاک سياه و دشت و صحرا سبز و خرم گردد و انواع گل و رياحين رويد اشجار حيات جديد يابد و اثمار بديع پيدا گردد دور جديد تأسيس شود. و ظهور روح القدس مثالش اينست هر وقت ظاهر شود عالم انسانی را تجديد کند و به حقايق انسانيّه روح جديد بخشد عالم وجود را خلعت محمود پوشاند ظلمات جهل را زائل نمايد و انوار کمالات ساطع نمايد. مسيح باين قوّت اين دور را تجديد نمود و بهار الهی در نهايت طراوت و لطافت در جهان انسانی خيمه بر افراخت و نسيم جان  پرور مشام نورانيان را معطّر نمود. و همچنين ظهور جمال مبارک (حضرت بهاءالله) مانند فصل ربيع بود و موسم جديد که با نفحات قدس و جنود حيات ابديّه و قوّهء ملکوتيّه ظهور و سرير سلطنت الهيّه را در قطب عالم نهاد و به روح القدس نفوسی را زنده فرمود و دور جديد تأسيس نمود.»