ايران و ايرانيان

بنام يزدان مهربان

  پاک يزدانا خاک ايران را از آغاز مشکبيز فرمودی و شور انگيز و دانش خيز و گوهر ريز از خاورش همواره خورشيدت نور افشان و در باخترش ماه تابان نمايان کشورش مهر پرور و دشت بهشت آسايش پر گل و گياه جان پرور و کهسارش پر از ميوهء تازه و تر و چمن زارش رشک باغ بهشت هوشش پيغام سروش و جوشش چون دريای ژرف پر خروش روزگاری بود که آتش دانشش خاموش شد و اختر بزرگواريش پنهان در زير روپوش باد بهارش خزان شد و گلزار دلربايش خارزار چشمه شيرينش شور گشت و بزرگان نازنينش آواره و دربدر هر کشور دور پرتوش تاريک شد و رودش آب باريک تا آنکه دريای بخششت به جوش آمد و آفتاب دهش دردميد و بهار تازه رسيد و باد جانپرور وزيد و ابر بهمن باريد و پرتو آن مهرپرور تابيد کشور بجنبيد و خاکدان گلستان شد و خاک سياه رشک بوستان گشت جهان جهانی تازه شد و آوازه بلند گشت دشت و کهسار سبز و خرم شد و مرغان چمن به ترانه و آهنگ همدم شدند هنگام شادمانی است پيغام آسمانی است بنگاه جاودانی است بيدار شو بيدار شو ای پروردگار بزرگوار حال انجمنی فراهم شده و گروهی همداستان گشته که به جان بکوشند تا از آن باران بخششت بهره به ياران دهند و کودکان
خود را به نيروی پرورشت در آغوش هوش پرورده رشک دانشمندان نمايند آئين آسمانی بياموزند و بخشش يزدانی آشکار کنند  پس ای پروردگار
مهربان تو پشت و پناه باش و نيروی بازو بخش تا به آرزوی خويش رسند و از کم و بيش در گذرند و آن مرز و بوم را چون نمونه جهان بالا نمايند .   ع ع

ای يزدان پاک

اين فارسيان ياران ديرينند و دوستان قديم آواره بودند و سرگردان و بی سر و سامان حال که در پناه خود جان بخشيدی و الطاف بی پايان روا داشتی معتکف کوی خويش نمودی و دلداده روی خويش و با بهره از خوی خويش  اين جانهای پاک را تابناک کن و در اعلی غرف افلاک منزل و مأوی بخش ظهير و نصير شو و شهرياران کشور اثير فرما تا هر يک در افق وجود تابنده اختری گردند و از گنج محبّت و هدايتت ديهيم و افسری جويند توئی مقتدر توئی توانا و توئی شنونده و بينا.   ع ع

پروردگارا کردگارا  ای يزدان من و خداوند مهربان من اين فارسيان ياران ديرينند و دوستان راستان خاور زمين شيفته و آشفتهء روی تو اند و سر گشته و گمگشتهء کوی تو سالهای دراز نگران روی تابان تو بودند و در آتش مهر سوزان تو  پس دری بگشا و پرتوی ببخشا تا دلها آسمان گردد و جانها گلستان توئی توانا توئی بينا .     ع ع