غزلی 19 بیتی بمناسبت تقارن نیمه شعبان با ایام عید رضوان

هو العلی الاعلی

جاری است دمادم اشک، از دیده به دامانم
از اول رضوانم ، تا نیمۀ شعبانم

در کوی تو معروف ام، وز روی تو محروم ام
ای یوسفِ مهجورِ برگشته به کنعانم!

با نام تو شهر ما، گردیده چراغانی
زد داغ تو آتشها بر قلبِ چراغانم

چون خاک عطش سوزِ تفتیدۀ بی جانم
من سر به هوای تو، در حسرت بارانم

از خلق گسستم وز صد بحر گذر کردم
چون گمشدگان اندر صحرا و بیابانم

صد شمس بُوَد پنهان، در برق دو چشمانت
مبهوت تماشایت، صد ماه دُرخشانم

دل بسته به گیسویت ، آشفتۀ چنان مویت
وز تیغ دو ابرویت ، پرخون بوَد این جانم

من شهرۀ مستانم ، وان ذرۀ رقصانم
چون مور ضعیف اندر دستان سلیمانم

تن عاکف شیراز و جان والهِ تبریزت
نَظّارۀ زنجان و نیریز و خراسانم

گه ساکن ماکو گه آواره به چهریق ام
کو آن مهِ تابانم؟ کو ساقی مستانم؟

جز مهر و وفا نآمد از دلبر ما امّا
صد تیر و رَصاص آمد بر سینۀ جانان ام

گل بوسه روان سازم بر پیکر صد چاک ات
ای چهرۀ خندانت، رضوان و گلستانم

عمری به تمنای دیدار رخ ات شد طی
تصویر مزار تو، شد قسمت چشمانم

من مُلک نمی جویم، من شهد نمی خواهم
دوزخ بِه از آسودن بی حضرتِ سلطانم

از طلعت خردادت تا تیرِ بلا خیزت
بردی دل و عقل و هوش از عالم امکانم

گفتی تو به آوازِ «افدیتُ بکُلّی لک»
من بابِ بهاءَستَم، جان بر کفِ یزدانم

گر گشت هزاران جان، قربان رهش، شاید
هر لحظه فدای او، دین و دل و ایمانم

کوته نکنم هرگز یک دم سخن از عشقش
گفتند و همی گویم تا هست به تن جانم

صد لشکر مرد افکن گر روی به من آرند
از روی بهاء اللَّه، من روی مگردانم
 

شعر از: سید عبدالحسین صاحب الزمانی

1 اردیبهشت 98 (اول رضوان) مطابق 15 شعبان 1440

توضیحات:

قائم موعود: حضرت باب اعظم، جوانی از سلاله حضرت رسول اکرم و از نسل حضرت سید الشهداء، که حدود 175 سال قبل در شیراز، اعلان ظهور کرد و مؤمنان را به ظهوری عظیم تر، که موعود همه امتهای پیشین است، بشارت بخشید و زمینه ظهور او را که همان «بقیة الله» است فراهم نمود.

نیمه شعبان: روزی که شیعیان گمان می کنند قائم موعود، حدود 1180 سال قبل، در آن روز در سامرا متولد شده است. قابل توجه اینکه حضرت قائم، در اول محرم قدم بر عرصه این دنیا گذاشتند و امسال ، دویستمین سال تولد مبارک آن حضرت است. ضمن اینکه  آن طلعت بی مثال، در 27 شعبان به دستور امیرکبیر و فتوای علمای شیعه، پس از طی سالها حبس در قلعه های ماکو و چهریق (در کوههای آذربایجان)، در شهر تبریز تیرباران شد و به شهادت رسید. در حقیقت ماه شعبان، ماه شهادت قائم آل محمد است نه ماه میلاد آن حضرت.