شکر ایمان و هدایت / طلب تأیید و رضای الهی

به لسان جان محبوب امکان را ندا کن و بگو
( ای خدای من و مالک من و دوست من و محبوب جان و روان من )

چگونه از عهدۀ شکر تو برآیم . در بحر غفلت و نادانی مـُسـتـَغرَق بودم ، لسان فضلت مرا ندا نمود و ید
عنایتت مرا اخذ کرد . ای پروردگار من ، غفلت من به مقامی رسید که مرا از فـُراتِ عَذبِ یقین محروم
ساخت و به ماءِ صَدیدِ ظنون راه نمود. از ذکرت غافل شدم و تو از من غافل نشدی ، از حبّت مخمود بودم
و نار عنایت تو مشتعل. به کدام وجه به تو توجّه نمایم و به چه لسان تو را بخوانم. خجلت و انفعال مرا فرو
گرفته و از جمیع جهات مأیوس ساخته ، ولکن ای پروردگار من و مقصود من و مولای من ، شنیده ام که
فرموده ای امروز روزی است که اگر یک بار نَفسی از روی صدق " رَبِّ اَرِنی " گوید ، از ملکوت بیان
" اُنظُر تَرانی " استماع نماید و از این کلمۀ مبارکۀ عــُلیا مقام امروز معلوم و واضح است . و همچنین
فرموده ای اگر نفسی از اوّل لا اوّل ا زجمیع اعمال حسنه محروم مانده باشد ، الیوم تدارک آن ممکن است،
چه دریای غفران در امکان ظاهر و آسمان بخشش مرتفع. سؤال می کنم از تو به حرمت این روز مبارک
که مصدر و مطلع ایّام است مرا به رضای خود موفق بداری و به طراز قبول مزیّن نمایی . اَی رَبِّّ اَنَا
المِسکینُ و عِندِکَ بَحرُالغَناءِ و اَنَا الجاهِلُ و عِندَکَ کُنوزُ العِلمِ و العِرفان و اَنَا البَعیدُ و اِنّـَکَ اَنتَ
المُقتَدِرُالمُتَعالِی القَریب.
        ادعیه حضرت محبوب ص 8-365