8.

ای منتظران بادیه صبر و وفا
و ای عاشقان هوای قرب و لقا
غلام روحانی
که در کنائز عصمت ربانی مستور بود
به تراز یزدانی و جمال سبحانی
از مشرق صمدانی چون شمس حقیقی
و روح قدمی طالع شد
و جمیع من فی السماوات و الارض را
به قمیص هستی و بقا
از عوالم نیستی و فنا
نجات بخشید
و حیات بخشود
و آن کلمه ی مستوره
که ارواح جمیع انبیا و اولیا
به او معلق و مربوط بود
از مکمن غیب و خفا
به عرصه ی شهود و ظهور
جلوه فرمود
امروز روزی است بزرگ و مبارک
جمیع من علی الارض
در ظل عنایت حق ساکن
و رحمت الهیه کل را احاطه نموده
اعراض و اعتراض و جدال و خونریزی
و فساد و آنچه سبب ضر اهل عالم است
جمیع را نهی نمودیم
تا کل از فضل الهی مسرور باشند
و به بحر اعظم متوجه
ای دوستان
سزاوار آن که
در این بهار جانفزا
از باران نیسان یزدانی
تازه و خرم شوید
خورشید بزرگی پرتو افکنده
و ابر بخشش سایه گسترده
با بهره کسی، که خود را بی بهره نساخت
و دوست را در این جامه بشناخت