آئین بهائی که در نیمه قرن نوزدهم در ایران ظهور نمود و اکنون از نظر وسعت گسترش جغرافیائی دومین دین بعد از مسیحیّت شناخته شده است، از این نظر که برآیندۀ بشریت و تأثیرگذاری اقدامات کنونی بر نسلهای آینده تأکید دارد، در بین ادیان بزرگ جهان بسیار قابل توجّه می‌باشد. این آئین صریحاً کسانی را که به آینده بشریّت علاقمند هستند و مایلند "زمینۀ بنای یک جهان جدید را که شایستۀ فرزندان ما باشد" فراهم سازند مخاطب قرار می‌دهد.1 دیدگاه اصلی دیانت بهائی بر اساس مفهوم پیشرفت تکاملی نوع بشر در طی زمان استوار می‌باشد. مثلاً هر یک از ادیان بزرگ به عنوان مرحله ای از استمرار ظهور ارادۀ الهی...
