یاران و یاوران حضرت رحمان در سرزمین مقدّس ایران ملاحظه فرمایند بهار آمد و چرخ طبیعت دور دگر زد. موسم جدید است و فصل بدیع، لازمه‌اش درخشش آفتاب تابان است و ریزش باران و وزش نسیم بهاران تا قابلیّت ارض شکوفا شود، گل‌ها چهره گشایند، مرغان نغمه سرایند، صحرا خرّم گردد و روح تازه در عالم امکان دمیده شود. این بهار یادآور آن بهار معنوی است که با طلوع شمس حقیقت از افق کشور مقدّس ایران باز آغاز شد و انوار ساطعش بر شرق و غرب پرتو بیفکند، نیسان الهی ببارید، نسایم رحمانی بوزید، سنبلات معانی برویید و عالم و عالمیان را حیاتی تازه و طراوتی بی‌اندازه بخشید. هرچند که این بهار روحانی هنوز در بدایت تجلّی است امّا...
