Add new comment

ایرانیان چو فر کیان آرزو کنند باید نخست کاوه خود جستجو کنند مردی بزرگ باید و عزمی بزرگتر تا حل مشکلات به نیروی او کنند شد پاره پرده عجم از غیرت شما اینک بیاورید که زنها رفو کنند ایوان پی شکسته مرمت نمی شود صد بار اگر به ظاهر آن رنگ و رو کنند نسوان رشت زلف پریشان کشیده صف تشریح عیبهای شما مو به مو کنند دوشیزگان شهر ارومی گشاده رو دریوزگی به برزن و بازار و کو کنند بس خواهران به خطه سلماس خون جگر خون برادران همه سرخاب رو کنند نوحی دگر بباید و طوفان وی زنو تا لکه های ننگ شما شستشو کنند آزادگی به قبضه شمشیر بسته است مردان همیشه تکیه خود را بدو کنند قانون خلقت است که باید شود ذلیل هر ملتی به راحتی و عیش خو کنند ________________________________________________________________________________________________________ شعر از خانمی به اسم نیمتاج سلماسی است.که آن را در سال 1309 شمسی زمانیکه کردهای اسماعیل آقا به قصبه او در لکستان حمله کرده و جنایتهای شرم آوری را مرتکب شدند، سرود. گویند زمانیکه ملک الشعراء در تهران این شعر را شنید، از هیجان از جا برخاست