پیروان ادیان مختلف احکام دینشان را اگاهانه یا نا آگاهانه به خاطر ترس از مجازات و یا رفتن آبرو و حرف دیگران انجام میدهند آیا "اعملوا حدودی حبا لجمالی" جه معنا و مفهومی دارد؟ بنده احساس میکنم هر جا صحبت از حب میشود صحبت از مراتب بالای ایمان است . آیا این آیه یا برداشت از آن باعث نمیشود که پیروان آن دنبال فلسفه و علت و منطق احکام نروند و اصولا جایگاه درک منطقی و عقلانی یا حد اقل تلاش برای درک فلسفه احکام در این دین چیست؟ بنده اگر سوالات دیگه در مورد اصول اعتقادی بهایی داشتم همینجا مطرح کنم؟
Anonymous said: