کاش قبل از هر چیز یاد می گرفتیم به عنوان یک انسان در کنار هم در یک اجتماع انسانی زندگی کنیم با رعایت حقوق یکدیگر.
به اعتقادات و نظرات شخصی هم احترام بزاریم و باور کنیم که هر آدمی این قابلیت رو داره که راه خودش رو انتخاب کنه و ما مسیرمون رو به هم تحمیل نکنیم مرز بین تبادل نظر با تحمیل نظر بسیار باریکه و اینو هم بدونیم که فرزندانمون، خانوادمون عزیزان ما هستند ولی صرفا نباید برای رضایت ما زندگی کنند درجه اول آرامش شخصی اونهاست که می تونه با هرکلام الهی که به دلشون می شینه همگام باشه. وقتی ما هنوز نمی تونیم بپذیریم که آدمای خوب اعتقادات مختلف دارند و دور از تعصب به این مسئله نگاه نمی کنیم نمی تونیم آرامش داشته باشیم. دنیا ما فراتر از این حرفاست که بخواهیم به هم ثابت کنیم کی درست میگه به امید روزی که این مسئله درک بشه تا به مرحله باور برسه. موفق باشید
maryam said: