صد غُنچه

صد غنچه :
گنجی درون سینه ات داری نثارش كن
دنیا چه سرد است و زمستانی بهارش كن
هر غنچه صد غنچه شود هر گل هزازان گل
دیروز اگر در بند و زنجیر و بلا بودیم
در بهر حكمت در سكوتی مبتلا بودیم
دیروز اگر آوازمان جز گوشمان نشنید
در بین خود مشغول اذكار و ثنا بودیم
امروز از این گنجینه ها باید نثاری كرد
باید نسیمی شد زمستان را بهاری كرد