22. زندگی

زندگی نیست مگر سیروسفرهایی چند
صبحی و ظهری و دیروزی و فردایی چند

حب یاری است و هم صحبتی خوب رخی
هوس و عشقی و ذوقی است و سودایی چند

رنج و محنت،غم و حسرت،اسف و آه و انین
دردی و ناله ای و صبر و مدارایی چند

سخن عشق و پریشانی دل سوختگان
جملگی چیست به جز قصه و آوایی چند

همه ایام حیاتم چو یکایک شمرم
نیست جز آرزو و فکرو تمنایی چند

در ره کسب علومی و فنونی رفتیم
به خدا بود همه یک دو الفبایی چند

نزد علم لدنی حق قادر علمم نیست
جز ذره ای از هی هی و هیهایی چند

مردم و اهل جهان را بنگر از سر عقل
همه باشند مثال دو سه رسوایی چند

زندگیشان شده یکسر عبث و در پی مال
هست کار همشان ناله و غوغایی چند

چون که برگرد هم آیند گه و گاه این قوم
نیست سرگرمیشان جزمی و مینایی چند

همه خوابند و ندارند خبر از امرش
گوئیا هست تعالیم چو لالایی چند

ظاهر آراسته و باطن خود کاسته اند
هردمی زکری و هرروز یکی رائی چند

اگر این است حیات و هدف از هستی ما
وای بر ما و براین گنبد مینائی چند

لیک مقصد به جز این است اگر صاحب هوش
بشنود حرف حق و گفته و معنائی چند

گلبن معنوی و قاف وفا را بیند
برپرد بر پر جان و پر عنقائی چند

عاشق صادق ابهی شود و از سر عشق
بگزیند برخود مقصد اعلائی چند

ساحت قدس جمال قدم وصیقل روح
رفرف قربی و لاهوتی و ماوائی چند

بتوان قصد نمودن زسر صدق و خلوص
چون نمودند سلیمانی و قدوسی و ورقائی چند

ازلسان شکرینش کلماتش بشنو
تا سماوات بقا را تو بپیمائی چند

فیض روح القدس و نغمه ی ورقائی
را صبح صادق بشنو زیر انیسائی چند

چشم بردار ز عالم و همه عالمیان
تا که دیده به رخ غیب تو بگشائی چند