کنکاشی درباره رجعتِ حسینی بهمراه لوحی از حضرت بهاءالله

به قلم: سید عبدالحسین صاحب الزمانی

 در کتب و آثار مقدسه انبیاء و اولیاء پیشین، بخصوص در قرآن کریم و روایات ائمه اسلام علیهم السلام، به طور مکرر به ظهور پیاپیِ دو موعود و منجی بشر اشاره شده است. از این دو ظهور، در روایات شیعه و سنی، یکی به نام مهدی و قائم، و دیگری به نام رجعت مسیح و رجعت حسین، نام برده شده است. 

 اظهار ظهور حضرت باب اعظم بعنوان قائم آل محمد، در 176 سال پیش در ایران، و اعلان ظهور حضرت بهاء الله در حدود 9 سال بعد از ظهور مهدی موعود، در سیاهچال تهران، که به همراه نزول بی سابقه هزاران آیه از آیات الهی به زبان عربی و فارسی -دهها برابر قرآن کریم و کلیه کتب مقدسه پیشین- درحقیقت، تحققِ این وعده های الهی بود؛ که از همان زمان، آثار و برکاتش در جهان، جاری و ساری، و حقایق آن به مرور برای اهل عالم روشن خواهد شد.

 از آنجا که نام حضرت بهاء الله، حسین علی بوده است، میتوان دلیل اطلاق رجعت حسین بن علی به ظهور ایشان را، با توجه به شدت بلایا و مظلومیت حضرت بهاء الله که هزاران برابر بلایای وارده بر سیدالشهدا بوده است، درک نمود. 

 جالب تر اینجاست که حضرت بهاء الله در آیات نازله، بارها از سید الشهدا یاد نموده و مردمان را به ظلمی که به آن حضرت در رجعتِ خود نمودند، تذکر داده اند.

 لوح (یا سوره) ذیل که به زبان عربی نازل شده است، یکی از الواح نازله از قلم حضرت بهاء الله در خصوص حضرت حسین بن علی است که به سبک آیات قرآن نازل شده است. مضمون فارسی لوح نیز جهت تفکر و فهم بیشتر این آیات شگفت انگیز، در پایان مطلب مذکور است.

هوالعزیز

قل ان یا اهل الارض افّ لکم و بما اکتسبت ایدیکم فی هذه الایام التی کان الروح عن افق القدس لمیعا و کنتم فی الف من السنین بکیتم علی احسین بما ورد علیه من هیاکل کفر شقیا و فی کل یوم لعنتم علی من ظلمه و هذا ما فعلتم به فی شهور و سنینا فلما ظهر الحسین بالحق قتلتموه باسیاف لسانکم فی کل بکور و اصیلا الی ان اخرجتموه عن دیارکم کما قضی ذلک علیه فی اول مره و هذا فی صحف قدس حفیظا قل یا ملا البغضا لا تفرحوا بذلک لانا نشتاق بما قدر لنا من لدن عزیز حبیبا قل انا رضینا بما کتب الله لنا و قبلنا بانفسنا فی سبیله کل بلاء‌ عسیرا قل کذلک فصل الله بین الصادق و الکاذب و النور و الضمه لتکون انوار الصدق عن مشرق هذا اصبح لمیعا و مضیا و نظهر آثار الکذب عالی العالمین مبینا فوالله انا توکلنا علی الله ربنا و من یتوکل علیه بکلیته لن یخاف من احد و لن یلتفت بنفس و کان الله علی ذلک شهیدا و انتم یا اصحاب الله لو تصدقون فی حبکم بارئکم ینبغی لکم بان تنقطعوا عن کل من فی السموات و الارض بحیث لم یکن الملک عندکم الا ککف تراب حقیرا کذلک یعظ الورقا عباد الذین یریدون ان یتخذوا الی ذی العرش سبیلا و الروح علیکم و علی المحبین جمیعا

 مضمون فارسی لوح:

بگو ای اهل زمین، اُف بر شما و به آنچه کرده اید؛ در این ایامی که روح الهی از افقی مقدس، تابنده گشت و شما هزار سال بر حسین گریستید، بواسطه آنچه از سوی کافران شقیّ بر او وارد آمد  و در هر روز لعن کردید بر کسانی که بر او ستم روا داشتند؛ و اکنون این رفتار شماست با او در این ماهها و سالها  پس آنگاه که حسین به حق ظاهر شد (رجعت فرمود)، او را با شمشیرهای زبانتان، در هر صبح و شام به قتل رساندید  تا جایی که او را از وطن و دیار خود بیرون کردید. همان سرنوشتی که در بار اول (در سال 60 هجری) بر او رقم خورد، و این وقایع، در صحیفه های الهی محفوظ است  بگو ای اهل بغض و عداوت! به این عملی که از شما سر زد شاد نباشید، چرا که ما مشتاقیم بر آنچه برما مقدر شده از سوی خدای عزیزِ حبیب  بگو ما راضی هستیم بر آنچه برما نوشته شده است و پذیرفته ایم هر بلای دشوار را که در راه او بر ما وارد آید  بگو اینگونه خداوند میان راستگو و دروغگو، و نور و تاریکی، جدایی افکنده تا انوار صدق از مطلعِ این صبح روشن و پرنور سرزند و ما آثار دروغ را به روشنی بر همه ی عالم آشکار کنیم  به خدا سوگند که ما بر خدا توکل نمودیم و هرکس که به تمامی، بر او توکل نماید، هرگز از احدی نترسد و به کسی توجه ننماید؛ و خدا بر آن گواه است  و شما ای یاران خدا! اگر در دوستی خالق خویش صداقت می ورزید، سزاوار است که از آنچه در آسمانها و زمین است، دل برکَنید؛ بگونه ای که پادشاهی عالم نزد شما چونان کفی از خاک، پست و بی ارزش باشد  اینگونه موعظه می فرماید پرنده خوش آواز الهی (مَظهرِ ظهور الهی)، بندگانی را که میخواهند به راه مالک عرش الهی درآیند  و برکات روح الهی بر شما و بر جمیع دوستداران جاری باد