غزلی 19 بیتی به مناسبت شهادت قائم آل محمد

به قلم: سید عبدالحسین صاحب الزمانی

بسم الله الاَمنعِ الاَقدس

عُمری گذشت در پسِ هم روزگارها

بس ناله های بی ثمر و انتظارها

گاهی زبان به ندبه(1) و گاهی دعای عهد(2)

غافل ز وعده ها و ز قول و قرارها 

دلها ز دشمنی پُر و از مِهر بُد تهی

کفر آشکار شد ز یمین و یسارها (3)

خورشیدِ حق ز مَطلعِ شیراز شد عیان

افلاک ها به طوفِ رُخش در مدارها

باب عطا گشوده بگردید سوی خلق

اندر پی اش روانه بشد تک سوارها

بُشرویه (4) دست یافت بر آن گوهرِ فرید

بُشری بشد به جمعیتِ دل فَگارها

سُبحانَ مَن تَقَدَّسَت اَسماءُهُ (5) که کرد

قدّوس را سرآمدِ آن بی قرارها

با یک نگَه بشسته دل از دین و عقل و جان

وز یک کرشمه گشته شهِ شهسوارها

حوا و ساره، آسیه، مریم وَ فاطمه

حول حریم طاهره(6) پروانه وارها

شور نُشور(7) از سخن و فعل او بلند

اِستاده مردگان به دَم اش از مزارها

هفده دلیرمرد و یکی شیرزن ببین (8)

گردیده «حیّ» زِ شب کده ی مُرده زارها

شد نوزده تمام و به اکسیر سرمدی

جوشید آب زندگی از شوره زارها

ربِّ علیّ عالیِ اعلی (9) چو جلوه کرد

پیش رُخش به سجده همه سر به دار ها

شیطان خروش کرد و شیاطین به گرد او

شد مجتمع بهائم(10) و دیوان و مار ها

آماج تیر کینه ی اصحاب شیعه گشت(11)

جسم امیر قافله ی گلعِذارها

بودی به زخم مرهم و بر دردها شِفا

چون شد تنت پذیره ی تیغ شرارها؟

«هرگز نمیرَد آن که دلش زنده شد به عشق»(12)

تو جانِ عالمی و صفای بهارها

جانهای مست، بسته ی زلفِ مُعَنبرت (13)

رویش کند ز هر قدمت لاله زار ها

«کی رفته ای ز دل که تمنا کنم تو را» (14)

محو تو ام به لحظه و لیل و نهارها

پی نوشت ها:

1)  دعای نُدبه از دعاهای مشهور اسلامی است که از حضرت صادق علیه السلام نقل شده است و مضمون آن بیان غم و اندوه از فراق و غیبتِ حضرت قائم و ابراز عشق و محبت و مراتب وفاداری نسبت به اوست.

2)  دعای عهد دعایی است که از امام صادق (ع) روایت شده و مشتمل بر تجدید بیعت با امام زمان (عج) بوده و تأکید زیادی بر خواندن آن در دوران غیبت امام زمان (عج) شده بود. طبق این روایت بیان شده بود که هرکس چهل صبح این دعا را با اخلاص بخواند، از یاوران حضرت قائم (عج) خواهد بود.

3)  یمین و یسار: چپ و راست

4)  مقصود، ملاحسین بُشرویه از علمای طراز اول شیعه در زمان ظهور حضرت صاحب الزمان است که اولین نفس مقدسی بود که اقدام به جستجوی موعود فرمود و آن حضرت را در شیراز ملاقات کرد و اظهار امر قائم موعود در حضور این نفس مقدس علنی گردید و او اولین نفر بود که به قائم آل محمد ایمان آورد. و درنهایت، جان خود را در راه او فدا نمود.

5)  سُبحانَ مَن تَقَدَّسَت اَسماءُهُ: منزه است خداوندی که اسماءش پاک و مقدس است.

6)  فاطمه برغانی ملقب به قرة العین و مفتخر به لقب طاهره، که زنی بود عارفه و فقیه و شاعره که اولین زنی بود که به حضرت صاحب الزمان مؤمن شد و بدون ملاقات آن حضرت در این دنیا، نفس و جان و آبرو و تمام شؤؤن دنیایی خود را فدای آن حضرت و امر الهی ایشان نمود. این زن مجلّله و با عظمت، رجعتِ روحانی زنان مطهره و پاک تاریخ ادیان پیشین بخصوص حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیهاست.

7)  نُشور: قیامت

8)  اشاره به هجده نفر اوّل از مؤمنان به حضرت قائم آل محمد، که به حروف حَیّ یعنی زنده موسوم شدند و به نفس مسیحایی آن حضرت زنده شدند. عدد کلمه «حَی» در حروف ابجد، 18 می باشد.

9)  ربّ علیّ عالیِ اعلی: مقصود حضرت قائم، صاحب العصر و الزمان است که هزار سال پس از شهادت امام حسن عسکری در سامراء، در سال 1260 هجری قمری، در شهر مبارک شیراز، امر خود را اظهار فرمود. و در قامت ظهور الهی و پیامبری عظیم الشأن که مربِّی بشریت بود ، ظهور کرد. ربّ در لغت به معنای مربّی و پرورش دهنده و پروردگار است که مفهوم حقیقی آن، پیامبران اولوالعزم اند که در هر دور، ظاهر میشوند و بشریت را با تعالیم جدید الهی، تربیت می کنند و تمدن جدید بشری را برای دوری جدید خلق می کنند.

10)  بهائم: چهارپایان، اشاره به نفوس خبیثه ای که علیه پیامبران و اولیای الهی قیام می کنند و آنها و پیروانشان را تحت ظلم و شکنجه و قتل و غارت و اسارات قرار می دهند.

11)  اشاره به شهادت حضرت قائم در شعبان 1266 هجری قمری در شهر تبریز دارد. آن حضرت به فتوای فقهای شیعه و به فرمان امیرکبیر و دستخط ناصرالدین شاه، در ظهر 19 تیرماه، در میدان سربازخانه تبریز، آماج تیرهای 750 سرباز شیعه قرار گرفت و جسم مطهرّش مشبّک از شدت تیر باران ، در خون غلتید.

12)  تضمین مصراعی از حافظ

13)  معنبر: آغشته به عنبر، خوشبو

14)  تضمین مصراعی از فروغی بسطامی