کتاب رساله مدنیه و رساله سیاسیه

یکی از آثار اولیه حضرت عبدالبها مبیّن آثار دیانت بهائی کتاب رساله مدنیه می‌باشد. حضرت عبدالبهاء این رساله  را به دستور حضرت بهاءالله و در سال ۱۸۷۵ میلادی تحت عنوان «اسرارُ الغیبیّه لاَسبابِ المدنیّه» می‌نویسد و از ذکر نام خود به عنوان صاحب این اثر چشم می‌پوشند. مخاطب این اثر جامعهٔ مسلمان ایرانی، اعم از روسا و تودهٔ مردم در اواخر قرن نوزدهم میلادی می‌باشد. این رساله خطاب به شاه، مردم، روحانیون، مأمورین دولتی و روشنفکران غیر مذهبی ایران است و سعی شده تا توجّه همهٔ قشرهای جامعهٔ ایرانی، به دیدگاه‌های جدیدی در مورد تجدّد، اصلاحات اداری و خردگرایی اجتماعی و فرهنگی جلب گردد. حضرت عبدالبها در این رساله، علت نگارش  را ابراز علاقهٔ ناصرالدّین شاه به تجدّد اجتماعی و سیاسی جامعهٔ ایران ذکر می فرمایند. همچنین اشاره می فرمایند که علّت سکوت قبلی اشان در مورد این مسئله، آن بوده که شاه قبلاً به‌طور جدّی به موضوع توسعه و پیشرفت ایران علاقه ای نشان نداده بود و به این ترتیب استدلال می فرمایند اکنون که شاه از سیاست اصلاحات فرهنگی و خردگرایی، پشتیبانی کرده‌اند، ایشان وظیفه اخلاقی خود می‌دانند که مساله پیشرفت و ترقی ایران را مورد بحث قرار دهند. این نوشته ابتدا به طور خطی درایران منتشر شد و سپس در سال ۱۸۸۲ در بمبئی به چاپ رسید و نشر فعلی آن به زبان انگلیسی تحت عنوان The Secret Of Divine Civilization شناخته می‌شود. تمام مطالبی که در این کتاب آمده است متناسب احوال آشفته امروز ایران است و راهکاری برای حل تمامی مشکلات اقتصادی و اجتماعی در جامعه می باشد. برای دانلود متن این کتاب به همراه کتاب رساله سیاسیه به قسمت ضمیمه مراجعه فرمایید.