در دیانت بهائی حکم امر به معروف و‌نهی از منکر منسوخ شده و بهائیان از مداخله در تصمیمات شخصی و ایمانی دیگران منع شده اند.
حضرت بهاءالله در این عصر انسانها را از امر به معروف و نهی از منکر کردن دیگران نهی فرمودند و امورات شخصی را واگذار به خود افراد و میزان ایمان شخصی آنها فرمودند.
«سبحان اللّه قلم اعلی در ليالی و ايّام اولياء را به معروف امر فرموده و از منکر نهی. در بعضی الواح اين کلمه عليا نازل : طوبی از برای نفسی که بشنود و نگويد. اگر نيکوئی از کسی بينند به مکافات قيام کنند. اگر ضرّی مشاهده کنند صبر نمايند و بخدا گذارند. ضرب و شتم و جنگ و جدال و قتل و غارت کار درنده‌های بيشۀ ظلم و نادانی است. اهل حقّ از جميع آن مقدّس و مبرّا» ...حضرت بهاءالله
امر به معروف و نهی از منکر در واقع برای آگاهسازی جامعه نسبت به فرائض دینی و یا فضائل اخلاقی بوده. ولی در این عصر ارتباطات که در سراسر جهان از لحظه لحظه هم با خبرند لزومی به تذکر و آگاهی رسانی فرد به فرد نسبت به این مسائل نیست. کتب و مطالب دینی و اخلاقی و وجدانی بطور گسترده در اختیار عموم هست و خود افراد شخصا میتوانند مسائل دینی را مطالعه کرده و کسب آگاهی و معلومات کنند.
امر به معروف به نوعی مداخله در تصمیمات فردی و شخصی است که شاید باعث کدورت خاطر شود و حتی با مجادله خاتمه پذیرد. با امر به معروف کردن دیگران در واقع ما در مقام قاضی قرار میگیریم و خوب و بد بودن تصمیمات شخصی دیگران را قضاوت میکنم. همچنین، فرد ناهی به مخاطب این پیام را میرساند که منِ ناهی از شما بهتر میدانیم و درک میکنم. این خود یک حس خودبرتر بینی کاذب در تذکر دهنده ایجاد میکند و یک حس «تحقیر» در مخاطب. این میتواند یک نوع توهین تعبیر شود.
مضاف بر آن مسائل دینی و وجدانی قطعاً به «ایمان» شخصی افراد بستگی دارد و دیانت بهائی آنرا مسئله ای بین افراد و خدای آنها میداند و دیگران را از مداخله در آن برحذر داشته است. این ایمان یعنی میزان اعتقاد افراد به آنچه باور دارند. امر به معروف یعنی ما «به جای خداوند» میزان اعتقادات و ایمان شخصی افراد را اندازه میگیریم. مثلا وقتی به دیگران در مورد حجاب تذکر میدهیم، یعنی بدحجابی را مظهر فساد و بی دینی میدانیم و ایمان مذهبی این افراد را محک میزنیم که قطعاً کاری ناصحیح است.
حضرت عبدالبهاء میفرمایند: «هر انسانی باید اول در فکر تربیت خویش باشد، در فکر این باشد که خودش کامل گردد زیرا اول تربیت نفس خویش لازم است»
دیدگاه‌ها
ناشناس :
بسیار عالی
دانیال :
الله ابهی
اگر امکانش هست مطالب رو علاوه بر اینکه لینکش رو در کانال تلگرام میذارید،خود مطلب هم بگذارید،چون باز کردن لینک های فیلتر در کشور مقدس ایران مشکل است
خیلی از مطالبتون استفاده میکنم.با تشکر
دوست :
اگر کسی کاملا برهنه وارد یک اجتماع شد و از روبروی یک دبستان عبور کرد آیا ما می توانیم او را از کارش نهی کنیم یا نه؟
سردبیر پاسخ داده:
دوست گرامی
ممانعت از رفتارهای ناهنجار وظیفه مسئولین انتظامی جامعه است. افراد عادی میتوانند در صورت مشاهده چنین مواردی آنرا به مسئولین اطلاع دهند و مجاز نیستند راسا وارد عمل شوند
Abbas Amuzegar :
به نظر من این مسئله نیاز به بررسی بیشتری دارد علت ظهور مظاهر ظهور الهی صرفا فلسفه امر به معروف و نهی از منکر منتها آنچه در جوامع و ادیان سلف تعبیر شده این مسئله را به منزله دخالت و قضاوت در امور دیگران میدانند به نظر حقیر ابلاغ کلمه مظهر ظهور خود امر به معروف و نهی از منکر ولی نباید این ابلاغ شبه نظارت بر امور مردم را ایجاد کند همین که به کسی میگیم دروغ نگو و غیبت نکن نهی از منکر و یا صادق بودن و امین بودن امر به معروف ولی نباید برای عامل بودن تو سر مردم زد
مخاطب :
خیلی جای تفکر دارد، اگر داخل یک کشتی کسی مشغول سوراخ کردن کشتی شود و به بقیه بگوید امر شخصی است و به کسی ربط ندارد و من جای خودم را سوراخ میکنم، این حرف او درست است ؟؟! آیا در دین واجباتی از قبیل نماز و روزه وجود ندارد که یک شخص به فرزند خودش یا کس دیگری توصیه کند که واجباتش را انجام بدهد ؟ همین امر به معروف است ، نهی از منکر هم اینکه به فردی بگوییم فلان کار مثلاً زنا حرام است و نباید انجام داد.
افزودن دیدگاه جدید