حضرت عبدالبها می‌فرمایند: «حکم مبرم جمال قدم که در الواح متعالیه نازل فرموده آن است که احبا باید در نهایت خلوص و وفاداری اطاعت از حکومت نمایند و آنان را از مداخله در مسائل سیاسیه نهی فرموده و حتی احبا را از مباحثه در امور سیاسی نیز بر حذر داشته‌اند.»
و نیز می‌فرمایند: «اگر مأمورين دولت متديّن باشند البته بهتر است زيرا اين‌ها مظهر خشية اللّه‌اند * و از اين کلام مقصودم اين نيست که دين در سياست مدخلی دارد * دين ابداً در امور سياسی علاقه و مدخلی ندارد زيرا دين تعلق به ارواح و وجدان دارد و سياست تعلق به جسم * لهذا رؤسای اديان نبايد در امور سياسی مداخله نمايند بلکه بايد به تعديل اخلاق ملت پردازند نصيحت کنند و تشويق و تحريص بر عبوديت نمايند اخلاق عمومی را خدمت کنند احساسات روحانی بنفوس دهند تعليم علوم نمايند و امّا در امور سياسی ابداً مدخلی ندارند * حضرت بهاءاله چنين ميفرمايد *»
همچنین: « دين از سياست جدا است * دين را در امور سياسی مدخلی نه بلکه تعلق بقلوب دارد نه عالم اجسام * رؤساء دين بايد به تربيت و تعليم نفوس پردازند و ترويج حسن اخلاق نمايند و در امور سياسی مداخله ننمايند *»
دیدگاه‌ها
جمشيد :
ABTIN :
منصور :
سؤال من اینست که اگر در کشوری همه از مداخله در سیاست سر باز زنند پس چه اشخاصی باید بیایند و این امور را در دست بگیرند.
فائز پاسخ داده:
بحث از امر بهایی و سیاست از یک جهت هم ممتنع است یعنی غیرممکن زیرا مفهوم سیاست مفهومی پویا و متحرک است و با مقتضیات زمان ممکن است بهاییان روشهای تازه‌ای را در جامعه اتخاذ کنند. دوستان می‌دانند که فی‌المثل قبل از تشکیل مجلس شورا به دنبال مشروطیت، حضرت عبدالبهاء بیان فرمودند که ایادی امرالله یا شخصیت‌های بهایی در پارلمان شرکت کنند و در قانونگذاری سهیم باشند. ولی وقتی حضرت عبدالبهاء ملاحظه فرمودند که شور و آشوبی به دنبال مشروطیت پیدا شد که با روح تعالیم بهایی توافق نداشت، بهاییان را از مشارکت در سیاست ممنوع کردند. بنابراین باید قبول کرد که مفهوم سیاست، مفهوم پویا و متحرک و متحول است.
همه شما می‌دانید که حضرت ولی عزیز امرالله هفت مرحله در تحول جامعه بهایی و موضع جامعه بهایی در جهان تشخیص و پیش‌بینی فرمودند. از مرحله مجهولیت، مقهوریت و انفصال از شرایع یا ادیان گذشته تا مرحله استقلال و مرحله‌ای که امر بهایی به عنوان دین رسمی شناخته شود تا آن مرحله به اصطلاح حکومت ضمنی و روحانی امر بهایی در عالم. بنابراین مفهوم سیاست برای امر بهاء مفهوم ثابت و ساکنی نیست. به مقتضای زمان تغییر می‌کند. الان ما در بعضی جزایر تقریباً 10 درصد از جمعیت آن بهایی هستند و شاید بیشتر. این آماری که عرض می‌کنم مربوط به چند سال قبل است و اگر چنین باشد هیچ بعید نیست که در آینده‌ای نه چندان دور اکثریت جمعیت آن جزایر بهایی شوند. در آن صورت بهاییان نمی‌توان گفت حتی شق شفح یا زبان به سیاست نمی‌گشایند بلکه خود در حقیقت متعهد در سیاست و خدمت نظام سیاسی می‌شوند.
"سخنرانی جناب دکتر راسخ در مورد عدم مداخله در امور سیاسی"
عارف ح :
در اینجا می توان اشاره کرد به آن دسته از عزیزانی که مکررا سوال می کنند چرا بهاییان با وجود این همه ظلم به بهاییان، آنها در سیاست دخالت نکرده و جواب این همه ظلم را با خشونت یا گره کردن مشت نمی دهند...حضرت بهاالله را در ابتدای این راه ناعادلانه در درون سیاه چال نمناک و سرد و پر از موش مسجون کردند و با دو زنجیر سنگین هیکل ایشان را به زمین بستند تا جایی که جای این زنجیرها تا آخر عمر بر هیکل ایشان نمایان بود.اما درسی که بهاییان از این رنج و سختی می گیرند بازگو کردن این مصیبتها نیست، بلکه درس مقاومتی است که ایشان در راهی که خودشان انتخاب کردند برای اصلاح عالم و کسی به ایشان تحمیل نکرد.راهی که در آن، ایشان آن کاخ پر شکوه تهران و تمامی مقامهای پیشنهادی را رد کردند.اگر هم کمی به جلو تر سفر کنیم میبینیم که وقتی مسئولین جمهوری اسلامی ایران اساتید و کارمندان دانشگاهی را از دانشگاه اخراج کردند و به دانشجویان بهائی اجازه تحصیل در دانشگاه راه ندادند.اما در مقابل بهائیان چه عملی را انجام دادند.آیا در منزل زانوی غم بغل گرفتند یا به خیابان‌ها آمدند و شعار دادند؟؟خیر، بلکه با تلاش و کوشش فراوان همین اساتید و کارمندانی که از دانشگاه اخراج شدند موسسه غیر رسمی دانشگاهی را به اسم B.I.H.E را تشکیل دادند و دانشجویان بهایی می توانند در آنجا در مقطع کارشناسی ادامه تحصیل دهند.اگر چه این مدرک در ایران غیر رسمی است اما در بیش از ۸۰ دانشگاه سراسر جهان معتبر است و افراد می توانند با همین مدرک در مقطع کارشناسی ارشد و دکترا ادامه تحصیل دهند.و این اقدامیست که نه تنها به طور مستقیم در سیاست دخالت ندارند و به قانون اعتراض نمی کنند بلکه با تلاش و کوشش به رشد جامعه خود کوشش می‌کنند.و به این صورت است که بهاییان بدون دخالت و اعتراض، به عمل سعی بر بالا بردن تعلیم و تربیت افراد جامعه می کنند تا در آینده ما شاهد صلح جهانی بدون جنگ و خونریزی باشیم بدون شرکت در هیچ حزب سیاسی
افزودن دیدگاه جدید