منبع: وب سایت بهائی نیور
به گزارش خبرگزاری بهایی نیوز خانواده مدیران جامعه بهایی ایران در تاریخ ۲۴ اردیبهشت ۱۳۹۶ در گرامیدشت دهمین سال بازداشت مدیران سابق جامعه بهائیان ایران با داشتن نوشته ی تحت عنوان " ۹ سال گذشت، مدیران جامعه بهایی ایران را آزاد کنید" دور هم گرد آمدند.
بنابرگزارش مجموعه خبری بهایی نیوز تصاویر این اجتماع که به دست خبرگزاری بهایی نیوز رسیده است به جهت پاسداشت مقاومت مدیران جامعه بهایی ایران پس از گذشت ۹ سال در زندان بوده است.
بنابرگزارش در حالی هفت مدیر جامعه بهایی ایران دوران محکومیت خود را طی می کنند که سه تن از این افراد با گذشت ۹ سال بدون یک روز مرخصی در زندان رجایی شهر محبوس بودند و چهار مدیر سابق جامعه بهایی ایران نیز پس از گذشت چندین سال محکومیت با دوران مرخصی کوتاه مدت روبرو بوده اند که برخلاف قانون موجود درخصوص زندانیان می باشد.
جمال الدین خانجانی، سعید رضایی و بهروز توکلی از جمله مدیران سابق جامعه بهایی ایران می باشند که بدون یک روز مرخصی در زندان رجایی شهر می باشند و فریبا کمال آبادی هفت روز مرخصی، مهوش ثابت شهریاری ۹ روز مرخصی و عفیف نعیمی به دلیل وضعیت جسمی بسیاری از دوران مرخصی خود را در بیمارستان بستری بود.
بنابر گزارشها در بهمن ۱۳۸۷، مدیران جامعه بهایی ایران در دادسرای امنیت تهران محاکمه شدند و جلسات دادگاه در زمستان ۱۳۸۸و بهار ۱۳۸۹ زیر نظر "قاضی مقیسه" در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران برگزار شد.
مدیران جامعه بهایی ایران در تاریخ ۱۷ مرداد سال ۱۳۸۹ پس از دو سال و نیم انفرادی و دربسته به بیست سال حبس محکوم شد، در حالی‌که هیچ‌یک از اتهامات وارد شده را نپذیرفته بود. بر اساس این حکم، هریک از اعضای گروه «یاران ایران» به بیست سال زندان و در مجموع به ۱۴۰ سال زندان محکوم شدند. در تاریخ ۲۴ شهریور سال ۱۳۸۹ دادگاه تجدید نظر پس از حذف اتهاماتی چون جاسوسی و همکاری با دولت اسرائیل، این حکم را به ۱۰ سال کاهش داد. این حکم به صورت شفاهی به وکیل مدیران جامعه بهایی ابلاغ شد اما نهایتا حکم دادگاه تجدید نظر از سوی دادستان کل کشور، برخلاف شریعت تشخیص داده شد و به ۲۰ سال افزایش یافت و حکم ۲۰ سال زندان به یاران ایران به صورت رسمی ابلاغ شد.اما پس از گذشت ۸ سال و نیم از دوران محکومیت مدیران جامعه بهایی ایران این حکم به ۱۰ سال زندان کاهش یافت.
Comments
جلال مظلوم said:
با سلام امروز بطور اتفاقی متوجه شدم صهبا فرنوش بعد از مدتی حبص ازاد شد. من با ایشان در دوران ابتدایی و دبیرستان همکلاس بودم. فارق از هر عقیده ای که ایشان داره و با ایشان هم عقیده نیستم ولی میتونم به جرات یگم ایشان یکی از ارامترین و دوست داشتنی همکلاسیهای بود که من داشتم. شاید در دوران جوانی کمی با هم مباحث اعتقادی داشتیم ولی هیچ وقت از ادب خارج نشد. الان که به عقب نگاه میکنم براش احترام زیادی قایلم و کلاهم رو واسش بر میدارم. انشالله روزی برسه که این هموطنان از حقوقی که دیگر ایرانیان بر خوردارن بهرهمند بشن.
Add new comment