اظهارات صادق زیبا کلام در رابطه با بهائیان

صادق زیباکلام: «امیر فردی مغرور و متکبر بود و به هیچ وجه سیاستمدارانه و سنجیده رفتار نمی کرد... امیر تمام بابی ها را گردن زد، این نکته ای است که به سادگی نمی توانیم از آن عبور کنیم. دموکراسی در رفتار امیر جایی نداشت و مخالفانش نیز از خشم او در امان نبودند» .

محمد صادق سجادی مدیر بخش تاریخ و عضو شورای عالی علمی مرکز دایره‌المعارف بزرگ اسلامی: «سرکوب بابیها توسط امیرکبیر درست نبود این نوع برخورد موجب توسعه و شناخته شدن جنبش بابی شد و تا کشورهایی همچون قبرس، عراق، فلسطین و...هم کشیده شود (اشاره به تبعید بابیان به این کشورهاست و گسترده شدن جغرافیای آئین بابی) . آقای سجادی میگوید این سرکوبهای همراه با خشونت مسیر سرکوب روشنفکران و منتقدین مسلمان را هم هموار کرد و هرکس انتقاد به اوضاع اقتصادی و اجتماعی کشور داشت، با برچسب «بابی» بقتل میرسید.»

امروز نیز دقیقا رفتاری که امیرکبیر با بابیها کرد،حکومت با بهائیان میکند، و نتیجه مشخص است:

1) ریشه دیانت بهائی در ایران است، حتی اگر یک بهائی هم در ایران نماند که تصوری جاهلانه است، باز توجه بهائیان سراسر جهان به سوی ایران است. اگر تمام اماکن بهائی را مانند کربلا که پس از شهادت سیدالشهدا شخم زده شد با خاک یکسان کنند، ایران سرزمین مقدس میلیونها بهائی سراسر جهان است و با تخریب اماکن مقدسه بهائی تاریخ یا عشق را نمیتوان پاک کرد . 

2) با زندانی کردن بهائیان در این ابعاد گسترده صرفا ارتباطات بین جامعه روشنفکری و زندانیان بهایی بیشتر و عمیقتر شده و از آنجا که دغدغه هردو سعادت ایران است یک مودت بسیار زیبا شکل گرفته است.

3) پلمب کردن مغازه های بهائیان و محل کسب روزی آنها، یا اعمال سخیفی چون اجازه کفن و دفن ندادن و بیرون کشیدن متوفیان از قبور یا اجازه ورود به دانشگاه ندادن و از این دست...افکار عمومی را بیشتر همراه با بهائیان نموده .

4) با اجبارِ بهائیان به تبعید و خارج شدن از کشور صرفاً جامعه بهائی در خارج از کشور با سرعت بیشتری گسترش میابد ولی همه این جمعیت توجهشان به سوی ایرانِ مقدس است .

5) بدلیل عمیق بودن بی اعتمادی مردم نسبت به حکام کشور، هر تبلیغ منفی علیه دیانت بهائی بدون هیچ شکی نتیجه عکس دارد.

بنابراین، حکامِ امروزی دقیقاً در حال تکرار رفتار امیرکبیر هستند و نتیجه این بوده که از زمان امیرکبیر تا امروز دیانت بهائی از ۴ کشور تا ۱۸۳ کشور گسترش یافته و دومین دیانت گسترده جهان پس از مسیحیت شده است. پس تنها راه روبروی حکام ایران اینست که مانند تمام جهان حقوق انسانی بهائیان را محترم بدارند.