حکایت عزاداری امام حسین و منتظرانِ ظهور حضرت مهدی

این روزها در ایران، در خلال عزاداری های ماه محرم، همگان از جور زمان و ستم اهریمنان و ظالمان، به خدا شکایت میکنند.

برخی از نیکانِ روزگار نیز که تعدادشان بسیار کم است، نهی از کینه و جنگ و نفرت می کنند و از خدا طلب ظهورِ شهسوار حقیقت را دارند.

اما ... چه کسی این طلب ظهور را تضمین کند؟ آیا روزگاری که قائم آل محمد ظهور کند، همین شیعیان و عزاداران، در طلب قتلش بر نمی خیزند؟

آیا پس از این که هزار سال او را طلب کردند، بعد از ظهورش، به تبعیت از فتوای فقها و علماء که زعیم دلهای شیعیان مقلد اند، رأی بر کفر و ارتداد مهدی نمی دهند، و خونش را نمی ریزند؟

بی شک همینگونه خواهد کرد. چنانکه در روایات ائمه اهل بیت نیز اینگونه نقل شده است که وقتی مهدی قیام کرد، فقها به قتلش فرمان داده و او پس از شش یا هفت یا نه سال از ظهور کشته می شود. زیرا بر طبق همین روایات، حضرت قائم بر دینی جدید و حکمی بدیع و مرامی نو قیام می فرماید.  و پذیرش دین جدید و دست شستن از تعصبات و اعتقادات انحرافی پیشین، بسیار سخت و جانفرساست.

متعصبان و جاهلانِ شریعت محمدی، با مهدی موعود همان کنند که با ابراهیم و نوح و موسی و عیسی و محمد کردند. او را تکذیب می کنند و ساحر می خوانند و کافر و ملحد و منافق می نامند و سنگش می زنند و تبعیدش میکنند.

و کاری که با حضرت قائم می کنند بسیار سهمگین تر و دلخراش تر از کاری ست که با حسین کردند.

پس بیایید تا کورکورانه بر حسین اشک نریزیم. آیا میتوان تصور کرد، اشکی که از صرفا روی احساسات و شنیدن سخنان بی شرمانه مداحان و واعظان، با قصابی و تکه تکه کردن بدن سید الشهداء و یارانش، جاری میشود، نزد حق ارزشی داشته باشد؟

بیایید بر بیچارگی و ذلت و جهالت خود اشک بریزیم و به جای طلب منجی از خداوند، طلب علم و معرفت و بصیرت کنیم. که نجات دهنده بشریت، ابتدا تعقل، رهایی از جهالت، پذیرش اوامر حق، و آنگاه، ریزش باران عنایت حق بر مردمان است.

اگر حقیقت حسین را بشناسیم، بدون شنیدن سخنان دروغین علماء و مداحان، و با شناخت و معرفت حقیقت او، اشکمان جاری میشود ..

بیایید بترسیم از روزی که قائم بر این روش قیام کند و دست ما مدعیان ، به خونش آغشته گردد.

و کسی چه می داند؟

شاید خون قائم در زمانی پیش از این ریخته شده باشد و سالها طلب ظهور قائم توسط ما، طلب ظهور کسی باشد که علماء و اسلاف و پدران ما، خونش را سالها قبل ریخته اند و همچنان بر این جنایت افتخار کنند و از او بعنوان یک ملحد و کافر و منحرف یاد نمایند. همانگونه ملت یهود، عیسی بن مریم را کشتند و همچنان از او بعنوان مردی که به دروغ خود را مسیح نام نهاده نام میبرند. و ملت مسیح، محمد بن عبدالله را انکار کردند و همچنان او را به عنوان شخصی که خود را به دروغ، پیامبر خوانده بود، نام میبرند.

فراموش نکنیم که این ادعا که با آمدن حضرت قائم، همه چیز بلافاصله صلاح و سامان می گیرد، عین دروغ است و بر خلاف سخنان اهل بیت است. چرا که طبق آیه ی صریح قرآن :

اِنَّ اللهَ لا یُغَیِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّی یُغَیِّرواْ مَا بِآنفُسِهِم (رعد-11)

یعنی: خداوند هرگز در سرنوشت اقوام و ملتها تغییر و اصلاح ایجاد نخواهد کرد ، مگر آنکه ایشان در درون نفس و دل خویش تغییر کرده باشند. 
هیچ خیری بر انسانها نازل نمیشود مگر آن که اهل معرفت و تفکر و تعقل و تدبر در نفس خود و در آیات الهی شده باشند.

علمای همه ی شریعتها و ادیان، همواره با این سخن، مردم را فریب داده اند که منجی می آید و همه مشکلات شما حل می شود.  چرا که ایشان از رهگذر این دروغ ، قدرت و ثروت خودشان را تضمین کرده و می کنند. و همواره بر ما حکومت خواهند کرد. همه ما مسلمانان، یهودیان و مسیحیان، به دلیل پیروی از علمای دین مان به گمراهی مطلق رفتیم و از شناخت پیامبران الهی غافل شدیم.

این سخنان را به اشتراک بگذارید تا مگر همه ی انسانها از جمله علماء دین، از خواب غفلت و دنیاپرستی بیدار شوند و رو به سوی حقیقت آورند.