علت عربی بودن آثار بهائی چیست

باتشکراز توضیحات دوست عزیزمون برداشت شخصی این حقیر اینه که زبان عربی از نظر گرامرودستور زبان(نه حروف) از زبان فارسی کاملتره و اصل فراموش شده که خیلی واجب ومهمتر ازهر مسئله است آن آموزه ها واندیشه ها و مطالب اعتقادی هر دیانتی ست که میتواند چه تاثیراتی بر خود اشخاص چه به صورت انفرادی وچه اجتماعی بگذارد و در نهایت منصفانه بخواهیم قضاوت کنیم اگر به هر زبانی آیات نازل شوند باز هم هستند گروهی یاملتی که به نوع زبان آیات اعتراض کنند زیرا طبیعتا هر ملتی حب خاصی به زبان خود دارد وآن را برتر میدانند البته در دیانت بهائی خوشبختانه وحدت لسان خط مثل خیلی از احکام دیگر که محورشان وحدت عالم انسانی ست چاره ساز این مشکله به نحوی که دانشمندان جهان در مجلسی اجتماع کرده وزبان یا خطی برگزیده، یا اختراع کنند که هر فردی یک زبان مادری و زبان دومش همین زبان منتخب بین المللی همه جوامع باشه.تصور کنید چقدر راحت با حفظ زبان مادری وزبان بین المللی میتوان با همه مردم دنیا ارتباط برقرار کرد شاید آثار آئین بعدی هم از زبان بین المللی نازل شده و خوشایند همه مردم دنیا باشد

اگر توانستید شکر را ار عسل جدا کنید آنوقت میتوانید زبان عربی را از فارسی جدا کنید. آنوقت آن زبان فارسی را هیچکس حتی زبانشناسان دری هم نمی توانند درک کنند. زبان امری دیانت جهانی بهائی زبان جدیدی از امتزاج و ترکیب دو زبان فارسی و عربی است و جالب آنکه بزودی این زبان شناخته شده و در جمیع مدارس دنیا تدریس خواهد شد و سرانجام بزبان بین المللی تبدیل خواهد شد. تصور آنروز را بفرمائید که جمیع عالم بزبان محبوب عالمیان صحبت خواهند کرد.

آیین بهایی با هدف و محوریت وحدت علم انسانی برای هدایت بشر آمده است. نه نیازی به فرافکنی دارد و نه تمایلی به مقایسه با اشخاص دانشمندان و یا شعرا! اگر چه صنعت ادبی بهاالله حتی بظاهر بدیع، بی نظیر و مثیل است ولی علت آن خلاقیت کلمه الله است. روحیست که در کلام بهالله است که پس از خواندن ان روح به وجد وطرب می اید. کلام او حیات بخش است و نه تنها در تکاپوی برتری طلبی بر دیگر ادبیات نیست بلکه در صورت امکان انها را نیز تشویق و تکریم می نماید. از منظر آیین بهایی زبان فقط یک وسیله است که بوسیله ان می توان به وحدت رسید. روح مندمج در کلمات ارزشمندست ونشاندهنده هویت انسانی و اخلاقی ماست نه نوع زبان. بهاالله تلاش می کند تا بیان را مزین کند به اداب روحانی و انسانی و اخلاقی. زبان نوشتاری در دوره قاجار زبان عربی و زبان کلامی تلفیقی پنجاه درصدی از زبان فارسی و عربی است. در حقیقت حجم آثار نوشتاری حضرت بهالله به زبان فارسی نشان می دهد و اثبات می کند که نوشتار بهالله در این دوره یکی از علل اصلی حفظ و تکریم زبان فارسی است و هیچ نویسنده ای حتی یک نویسنده در این دوره نداریم که در سطح ادبیات عالی و تاثیر گذار به اندازه حضرت بهالله بزبان فارسی مطلب نوشته باشد. برای اثبات این موارد حاضر هستم با هر کدام از عزیزان که مایلند در یک جلسه دوستانه به کشف حقیقت موضوع بپردازم.